Pərəstiş (fars. پَرستش) – İslam dini terminologiyasında Allah’a qarşı duyulan sonsuz sevgi və itaət hissinin ifadəsidir. Bu, sadəcə bir səcdə və ya ritual hərəkətlərlə məhdudlaşmayan, bütün həyatı əhatə edən dərin bir bağlılıqdır. Lüğətin mənası daha geniş olaraq sitayiş etmə, tapınma, ibadət etmə və səcdə etmə kimi fəaliyyətləri əhatə edir. Ancaq pərəstişin mahiyyəti yalnız bu zahiri hərəkətlərlə deyil, həm də daxili inam, təslimçilik və Allah’a olan tam bağlılıqla təyin olunur.
Pərəstiş sözü, farsca "pərəst" (پَرست) - "tapınan, ibadət edən" sözündən törəmişdir. Bu kökdən "pərəstişkar" (tapınan şəxs) kimi sözlər də əmələ gəlmişdir. Beləliklə, pərəstiş həm zahiri hərəkətləri (səcdə, dua, namaz), həm də daxili inam və bağlılığı əks etdirən bir anlayışdır. Ənənəvi təsəvvürlərdə pərəstiş əsasən Allah’a yönəldilmiş olsa da, müasir istifadədə, məsələn, "sənətinə pərəstiş edir" cümləsində olduğu kimi, böyük hörmət və ehtiram duyulan bir şeyə, adama və ya ideyaya qarşı da istifadə oluna bilər.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- O, bütün həyatını Allaha pərəstiş etməyə həsr etmişdir.
- Onun musiqiyə olan pərəstişi hər kəsə aydın idi.
- Rəssamın rəsm əsərlərinə pərəstiş edənlər çoxdur.
- Qədim xalqların təbiət qüvvələrinə pərəstişi tarixin səhifələrində öz əksini tapmışdır.
Beləliklə, "pərəstiş" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişsə də, əsas mahiyyətini təşkil edən dərin hörmət, ehtiram, bağlılıq və ibadət hisslərini ifadə etməkdir.