Pəriçöhrə sözü fars mənşəlidir və etimoloji olaraq "pəri" (farsca: پری - pər, cin, sehrli varlıq) və "çöhrə" (farsca: چهره - üz, sim) sözlərindən təşkil olunmuş bir birləşmədir. Beləliklə, sözün əsl mənası "pəri üzü", "pərilərə bənzər üz" deməkdir. Lüğətlərdə sadəcə "pəriüz"ə istinad edilməsi qısaltma və ya sinonimlik əlaqəsinə əsaslanır, çünki hər iki söz eyni mənaya malikdir. Lakin "pəriçöhrə" sözü "pəriüz" sözündən daha poetik və bədii bir ifadədir. Daha zərif bir təsvir yaradır və əsasən gözəl, cəlbedici, nadir bir gözəllik və cazibəyə malik olan insanları təsvir etmək üçün istifadə olunur. "Pəriüz" daha çox ümumi bir təsvir olsa da, "pəriçöhrə" konkret olaraq qeyri-adi gözəlliyə vurğu edir.
Misal olaraq, "Bu pəriçöhrələr eşqində gözəldir, Vahid!" misalında şair gözəlliyi bir çox insanı əhatə edən bir anlayış kimi deyil, konkret bir neçə insanın - pəriçöhrə adlandırılan insanların gözəl eşqini və bu eşqin gözəlliyini vurğulayır. Sözün istifadəsi şeirə əlavə estetik bir keyfiyyət verir. Mənası yalnız gözəllik deyil, həm də mistik, əlçatmaz, nadir gözəllikdir.
Cümlədə istifadəsinə dair daha bir neçə nümunə:
- O, pəriçöhrə bir qız idi, hamı ona heyran qalırdı.
- Rəssamın əsərlərindəki qadınlar hər biri pəriçöhrə idi.
- Nağıllardakı pəriçöhrələr həmişə xeyirxah və gözəl olurdular.
Qısaca, "pəriçöhrə" sözü "pəriüz"ün daha zəngin, daha poetik və daha ifadəli sinonimidir və özünəməxsus bədii təsiri ilə fərqlənir.