Pıçıldama (f.i.s. pıçıldamaq-dan) sözü əsasən səssiz, alçaq səslə danışma, gizli şəkildə danışma mənasını verir. Bu, nitqin intensivliyi baxımından aşağı səviyyədə, qısaca və səssiz şəkildə ifadə olunması deməkdir. Sözün əsas xüsusiyyəti, danışan şəxsin danışığını yalnız yaxın məsafədə olanların eşidə bilməsidir. Pıçıldama nitqin xüsusi bir üsuludur, ümumiyyətlə, gizlilik, məxfilik, etibarlılıq və ya incəlik ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Etimoloji baxımdan, "pıçıldamaq" felinin kökü türk dillərindəki "pıçılda-" və ya oxşar bir kökdən törəyir. Bu kökün mənşəyi haqqında dəqiq bir fikir yoxdur, lakin səsin aşağı səviyyədə, zəif şəkildə çıxması ilə əlaqələndirilə bilər. "Pıçıldama" isə "pıçıldamaq" felindən törəyən isimdir və felin mənasını əks etdirir: gizli, aşağı səsli danışıq.
Pıçıldama sözü müxtəlif kontekstlərdə işlənə bilər. Məsələn:
- Gizlilik: "Sevgilisi ilə pıçıldamaqdan çəkinmirdi." (burada pıçıldama gizlilik və məxfilik mənasını verir)
- İncəlik: "Ana uşağına pıçıldayıb əsəbləşməməyi xahiş etdi." (burada pıçıldama incəlik, yumşaqlıq ifadə edir)
- Səssiz danışıq: "O, qaranlıq otaqda pıçıldayırdı." (burada pıçıldama alçaq səslə danışma, səssizliyin fonunda danışma mənasını verir)
- Qorxu: "Qorxudan pıçıldayırdı." (burada pıçıldama qorxu və narahatlıq hisslərinin ifadəsidir)
Beləliklə, "pıçıldama" sözünün mənası yalnız "aşağı səslə danışmaq"dan ibarət deyil, kontekstdən asılı olaraq gizlilik, incəlik, qorxu və s. kimi əlavə mənalar da daşıyır. Sözün semantik spektri olduqca genişdir və düzgün anlaşılması üçün cümlədəki yerinə və kontekstə diqqət yetirilməlidir.