Pıqqıldamaq (f.): Bu feilin əsas mənası zəif, titrəyən, fasiləli səs çıxarmaqdır. Bu səs müxtəlif səbəblərdən və müxtəlif obyektlərlə bağlı ola bilər. Lüğətlərdə verilən "pıq-pıq" etmək təsviri bu səsin təbiətini ifadə etmək üçün istifadə olunan təqlididir və səsin özü üçün deyil, səsi verən hadisə üçün daha uyğundur. Səsin xarakterini daha dəqiq ifadə etmək üçün "pıçıldamaq"a yaxın, lakin daha zəif, "cııldamaq"a bənzər, ancaq daha yumşaq və fasiləli səs kimi xarakterizə etmək olar.
Birinci mənada, pıqqıldamaq insanın, quşun və ya digər canlıların zəif, titrəyən səs çıxarması deməkdir. Məsələn: "Körpə yatmazdan əvvəl pıqqıldayırdı." Burada pıqqıldamaq məmnunluq, narahatlıq və ya yuxuya getmək kimi hallarla əlaqələndirilə bilər. Quşların pıqqıldaması isə fərqli mənalar daşıya bilər: cüt tapmaq, təhlükə siqnalı vermək və s.
İkinci mənada, pıqqıldamaq mayenin qaynama prosesindəki xarakterik səs üçün istifadə olunur. Bu zaman səs qaynama prosesinin özündən qaynaqlanır və mayenin qaynar halda olduqca kiçik qaz baloncuklarının partlaması ilə əlaqəlidir. Bu mənada pıqqıldamaq, qaynama prosesinin daha yumşaq və az şiddətli olduğunu göstərir. Məsələn: "Süd yavaş-yavaş pıqqıldayırdı." Burada "qaynamaq"dan fərqli olaraq, daha sakit, fasiləli bir qaynama prosesi təsvir olunur.
Üçüncü bir məna olaraq, pıqqıldamaq bir mexanizmin, cihazın və ya digər əşyanın zəif, fasiləli səs çıxarması üçün də işlənə bilər. Məsələn, "köhnə saat pıqqıldayırdı" - burada səs, mexanizmin köhnəlməsi ilə əlaqələndirilir və onun işləməsi zamanı yaranan zəif, davamlı olmayan səsi təsvir edir. Bu mənada, pıqqıldamaq tez-tez işləyən bir mexanizmin səs-küyünün əvəzinə, zəifləmiş, pozulmuş işləməsi səbəbindən yaranan səsi bildirir.
Beləliklə, pıqqıldamaq feili kontekstdən asılı olaraq bir neçə məna daşıyır və hər bir mənada səsin zəif, titrəyən, fasiləli xarakteri ön plana çıxır.