Piş-piş – Fonetik təkrarlama yolu ilə əmələ gəlmiş, pişikləri çağırmaq üçün işlədilən onomatopoetik söz. Sözün əsas funksiyası pişiklərin diqqətini cəlb etmək, onları çağırmaqdır. Onomatopoetik sözlər olduğu üçün, mənası həmişə eyni olsa da, sözün ifadə etdiyi səsin tembri, intonasiyası və həcmi istifadə olunan kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, incə, mülayim bir "piş-piş" əvəzinə qəzəbli, sərt bir "Piş-piş!" pişiyi çağırmaqdan daha çox qovmaq məqsədi daşıya bilər.
Sözün mənşəyi pişik səsinə bənzədilməsinə əsaslanır. Pişiklərin müxtəlif səsləri var, lakin "piş-piş" səsi xüsusilə onların çağırılmaları zamanı insan tərəfindən təqlid olunur. Bu təqlid, əsrlər boyu təkrarlanması nəticəsində müəyyən bir fonetik quruluşa malik olmuş və "piş-piş" kimi ümumiləşmişdir. Dialekt fərqlərinə görə, bu sözün fonetik forması kiçik dəyişikliklərə uğraya bilər, ancaq əsas mənası dəyişməz qalır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Balaca qız pişiyi çağırmaq üçün piş-piş elədi. (Bu cümlədə "piş-piş" mülayim, sevgi dolu çağırış kimi təsvir olunur.)
- Qapıda görünən siçana görə, pişik Piş-piş! səsi ilə birdən özünü atdı. (Burada "Piş-piş!" kəskin, enerjili bir çağırış kimi təqdim olunur, hətta qışqırıq əlaməti ilə ifadə olunmuşdur.)
- Nə qədər piş-piş elədim, pişik gəlmədi, yəqin ki, yemək yeyib yatmışdı. (Bu misalda isə "piş-piş" çalışmanın, səyin ifadəsi kimi istifadə olunmuşdur.)
Beləliklə, "piş-piş" sadəcə pişik çağırmaq üçün istifadə olunan bir söz deyil, həm də sözün ifadə etdiyi səsin intonasiyasından asılı olaraq müxtəlif kontekstlərdə müxtəlif mənaları ifadə edə bilən, onomatopoetik bir ifadədir.