Potaboylu sözü Azərbaycan dilində boyu qısa, lakin bədəni dolğun, kök və möhkəm olan şəxs üçün işlədilir. "Potaboy" sözü özündə iki əsas komponent daşıyır: "pota" və "boylu". "Pota" sözü, qədəmli türk dillərində geniş yayılmış "qab, qazan" mənasını verən kökdən törəmişdir və burada metaforik olaraq, dolğun, yuvarlaq, geniş bədəni ifadə edir. "Boylu" isə "boyu olan" mənasını verir. Beləliklə, "potaboylu" sözü, "qazan kimi dolğun, qısa boylu" mənasını ifadə edərək, kiçik boyu ilə ziddiyyət təşkil edən dolğun, möhkəm bədəni vurğulayır. Sözün mənasında incəlik, zəriflik yoxdur, əksinə, möhkəmlik, güc hissi ön plana çıxır.
Lüğətlərdə sadəcə "boyu alçaq, lakin kök, koppuş, dolğun" tərifi verilmiş olsa da, bu tərif sözün ifadə etdiyi kontekstin genişliyini tam əks etdirmir. "Potaboylu" yalnız fiziki görünüşü deyil, həm də bəzən fəaliyyətsizliyi, ağır hərəkəti, hətta kütlüyü də ifadə edə bilər. Verilən nümunə cümlədə ("Potaboy adamın fəaliyyətsizliyi, kütlüyü Səmədi dəhşətə gətirirdi") bu məna aydın şəkildə görünür. Potaboylu adamın fiziki xüsusiyyətləri onun hərəkətsizliyinin və kütlüyünün izahı kimi təqdim edilir.
Sözün mənşəyini nəzərə alaraq, "potaboylu" sözünün sinonimləri olaraq "kökboylu", "qısa boylu, dolğun", "yuvarlaq bədənli" və s. ifadələrdən istifadə edilə bilər. Ancaq "potaboylu" sözü bu sinonimlərdən daha çox ifadə gücünə malikdir və həm fiziki xüsusiyyətləri, həm də bəzən müşayiət olunan davranış xüsusiyyətlərini daha dəqiq və qabarıq şəkildə əks etdirir. Müxtəlif cümlələrdə istifadəsi də sözün mənasının çalarlarını üzə çıxarır. Məsələn: "Potaboylu, lakin güclü bir adam idi" cümləsi fiziki görünüşlə güc arasındakı ziddiyyəti vurğulayır.
Qısaca, "potaboylu" sözü Azərbaycan dilinin rəngarəngliyini əks etdirən, həm fiziki, həm də davranış xüsusiyyətlərini ehtiva edən ifadəli və məcazi bir sözdür.