Prinsipiallıq (is.) öz əqidələrində, baxışlarında və hərəkətlərində ardıcıl və dəyişməz olmaq, müəyyən prinsiplərə ciddi şəkildə riayət etmək deməkdir. Bu, sadəcə sözlə deyil, həm də əməllərlə təsdiqlənən bir xüsusiyyətdir. Prinsipiallıq insanın həyatının bütün sahələrini əhatə edir, həm şəxsi, həm də ictimai həyatında özünü göstərir. Prinsipiallıq həmçinin vicdanlılıq, dürüstlük və ədalətlilik kimi mənəvi keyfiyyətlərlə sıx bağlıdır.
Etimoloji baxımdan “prinsipiallıq” sözü “prinsip” sözündən törəmişdir. “Prinsip” latın mənşəli bir sözdür (principium) və “başlanğıc”, “əsas”, “təməl” mənalarını verir. Beləliklə, prinsipiallıq, əsas və təməl hesab etdiyimiz dəyər və qaydalara sadiq qalmaq deməkdir. Bu prinsiplər fərdi inanclar, etik normalar, qanunlar və ya ictimai normalar ola bilər.
Prinsipiallıq həm müsbət, həm də mənfi mənada işlənə bilər. Müsbət mənada prinsipiallıq ədalətin müdafiəsi, haqq səsinin qaldırılması, vicdanlılıq və dürüstlük kimi müsbət keyfiyyətlərlə əlaqələndirilir. Məsələn: "Onun prinsipiallığı sayəsində ədalət yerini tapdı." Mənfi mənada isə prinsipiallıq inadkarlıq, qətiyyətsizlik, kompromissə getməmək kimi anlaşılı bilər. Məsələn: "Həddindən artıq prinsipiallığı ona çox şeyə mane oldu."
Ədəbiyyat və incəsənət əsərlərində, eləcə də nəzəri və tənqidi yazılarda prinsipiallıq, obyektivlik və ardıcıllıq kimi əsas meyarlardan biri sayılır. Tənqidçinin prinsipiallığı onun əsəri obyektiv və dürüst şəkildə qiymətləndirməsinə, şəxsi meyl və maraqlardan uzaq qalmasına zəmin yaradır. Məsələn: "Bu tənqid yazısı yüksək prinsipiallıqla yazılmışdır."