Rahiblik sözü, əsasən bir din adamının, xüsusilə də xristianlığın müxtəlif qollarında, dünyəvi həyatdan uzaqlaşaraq, Tanrıya xidmətə həsr olunmuş həyat tərzini ifadə edir. Lüğətlərdə sadəcə "rahibin yaşayış tərzi, rahib olma" kimi qısa izahlar olsa da, məzmun daha geniş və çoxcəhətlidir. Rahiblik, müəyyən bir dini təriqətin qaydalarına, adət-ənənələrinə və ruhani intizamına əməl etməklə səciyyələnir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "rahib" sözünün kökü fars dilindəki "rahi" (راهب) sözündəndir və "yalnız yaşayan, tək yaşayan kəs" mənasını verir. Sonradan bu söz ərəb dilinə, oradan isə türk dillərinə keçmiş və "dinə həsr olunmuş, dünyadan əl çəkmiş kəs" mənasını qazanmışdır. Beləliklə, "rahiblik" sözü də eyni kökdən törəyərək "dinə həsr olunmuş həyat tərzi, dünyadan uzaqlaşma, tək yaşayış və ruhani inkişafa yönəlmə" kimi daha geniş bir məna kəsb edir.
Rahiblik müxtəlif formalarda təzahür edə bilər. Bəzi rahiblər sərt intizam və təcriddə yaşayır, bəziləri isə cəmiyyətlə müəyyən qədər əlaqə saxlayaraq, xeyriyyəçilik və təhsil kimi fəaliyyətlərlə məşğul olurlar. Rahiblikdə, səssizlik, dua, meditasiya, özünü təkmilləşdirmə, və təvazökarlıq kimi prinsiplər önəmli yer tutur. Bundan əlavə, rahiblik müxtəlif dini təriqətlər arasında fərqli xüsusiyyətlər göstərə bilər. Məsələn, buddist rahiblik, xristian rahibliyindən bir sıra fərqlərə malikdir.
Cümlə içində istifadə nümunələrinə baxaq:
- "Onun bütün həyatı rahiblik prinsiplərinə əsaslanırdı."
- "Orta əsrlərdə Avropada rahiblik geniş yayılmışdı."
- "O, dünyadan bezib, rahiblik yolunu seçdi."
- "Rahiblik həyatı, təcrid və səssizlik içində özünü tapmaq deməkdir."
Yekun olaraq, rahiblik sadəcə rahibin yaşayış tərzi deyil, dini inancının tələblərinə uyğun olaraq, dünyəvi həyatdan uzaqlaşaraq, ruhani təkamülə, Tanrıya xidmətə həsr olunmuş, müxtəlif formalarda təzahür edən bir həyat fəlsəfəsi və təcrübəsidir.