Ratifikasiya (latınca ratificatio sözündən, rata – təsdiq edilmiş, facere – etmək deməkdir) bir dövlətin ali qanunvericilik orqanının (məsələn, Milli Məclis, Parlament) öz hökuməti və ya səlahiyyətli nümayəndələri tərəfindən imzalanmış beynəlxalq müqavilələri, sazişləri və ya digər beynəlxalq sənədləri rəsmi şəkildə təsdiq etməsi prosesidir. Bu təsdiq, həmin sənədin həmin dövlət üçün hüquqi cəhətdən bağlayıcı qüvvəyə minməsi deməkdir. Ratifikasiya aktı adətən yazılı formada olur və xüsusi ratifikasiya prosedurları ilə həyata keçirilir. Bu prosedurlar hər bir dövlətin daxili qanunvericiliyində müəyyən edilir və müxtəlif formalarda ola bilər.
Ratifikasiya prosesi beynəlxalq hüquqda mühüm yer tutur, çünki dövlətlərin beynəlxalq müqavilələrə riayət etməsi onların suverenliyinin təminatı üçün vacibdir. Bir dövlətin beynəlxalq sənədi ratifikasiya etməməsi həmin sənədin həmin dövlət üçün bağlayıcı qüvvəyə malik olmaması deməkdir. Ratifikasiya olmadan imzalanmış beynəlxalq müqavilələr yalnız müəyyən məhdudiyyətlər daxilində tətbiq oluna bilər.
Ratifikasiya prosesi, ümumiyyətlə, aşağıdakı mərhələləri əhatə edir: sənədin müzakirəsi və imzalanması, daxili hüquqi prosedurlardan keçməsi (məsələn, parlamentdə təsdiq edilməsi), ratifikasiya sənədinin təqdim edilməsi və dəyişdirilməsi (əgər lazım olsa), ratifikasiya aktının depozitariyaya təqdim edilməsi (müqavilənin depozitar dövlətinə). Ratifikasiya edilmiş sənəd yalnız bu prosedurların tamamlanmasından sonra tam hüquqi qüvvəyə minir.
Cümlədə nümunələr:
- Müqavilənin ratifikasiyası hər iki ölkənin parlamentləri tərəfindən təsdiq edildikdən sonra qüvvəyə minəcək.
- Beynəlxalq əməkdaşlıq sazişinin ratifikasiyası üçün hökumət uzun müddət müzakirələr apardı.
- Ratifikasiya prosesinin ləngiməsi layihənin icrasını gecikdirdi.