Rəfiqanə (zərf və sifət) – [ər. rəfiq + fars. …anə] Yoldaşcasına, dostcasına, yaxın dost kimi, mehribancasına, səmimiyyətlə, qardaşcasına. Sözün əsasını təşkil edən ərəb mənşəli "rəfiq" sözü "dost, yoldaş" mənasını verir. Farsca "-anə" əlavəsi isə sifət və ya zərf şəkilçisidir, əsas sözə mənsubiyyət, oxşarlıq və ya keyfiyyət əlaməti əlavə edir. Beləliklə, "rəfiqanə" sözü dostluq, yoldaşlıq əlaqələrinin keyfiyyətini və xarakterini ifadə edir; yaxınlıq, səmimiyyət və qayğı hisslərini vurğulayır.
Sözün işlənməsinə dair nümunələr:
1. Dostlarla rəfiqanə söhbət etdik. (Dostcasına, səmimi şəkildə söhbət etdik.)
2. Onlar rəfiqanə münasibətlər qurmuşdular. (Yaxın dost, qardaş kimi münasibətləri vardı.)
3. Rəfiqanə kömək etmək istəyirəm. (Səmimi qəlbdən, dostcasına kömək etmək istəyirəm.)
4. Onların rəfiqanə görüşləri davam edirdi. (Dostcasına, yaxınlıq içərisində görüşləri davam edirdi.)
5. Rəfiqanə bir təbəssümlə ona baxdı. (Dostcasına, mehribancasına bir təbəssümlə ona baxdı.)
Göründüyü kimi, "rəfiqanə" sözü həm zərf, həm də sifət kimi işlənə bilir və cümlədə müxtəlif kontekstlərdə dostluğun, yaxınlığın, səmimiyyətin müxtəlif çalarlarını ifadə etmək üçün istifadə olunur. Mənşəcə zəngin olan bu sözün Azərbaycan dilindəki yeri və əhəmiyyəti qeyd olunmalıdır.