Rəhmdillik (ərəb. رَحْمَة – rəhmət – mərhəmət, şefqət, rəhm kökünə dayanır) – insanın özündən başqasının acınacaqlı vəziyyətinə qarşı duyduğu dərin, səmimi hissləri, yaxşı niyyətləri, həmçinin bu hisslərin əməldə təzahürüdür. Rəhmdillik, yalnız müəyyən bir şəxsə qarşı deyil, həm də ümumiyyətlə bütün canlılara qarşı mərhəmət, şəfqət, mülayimlik və başqalarına kömək etmək istəyini ifadə edir. O, ürəyə sığan, daxili bir hissdən daha çox xarici təzahürü ilə özünü göstərən bir keyfiyyətdir. Rəhmdillik, xeyirxah əməllərlə müşayiət olunur və fəaliyyətə təkan verir.
Rəhmdilliyin sinonimləri arasında ürəyinaziklik, mərhəmətlilik, rəhmlilik, şəfqətlilik sözləri göstərilsə də, bunlar arasında incə fərqlər mövcuddur. Məsələn, ürəyinaziklik daha çox daxili bir hiss, mərhəmətlilik isə daha geniş mənada istifadə oluna bilir və müəyyən bir vəziyyətə qarşı mənəvi reaksiyanı ifadə edir. Rəhmlilik, rəhm etmək əməlini, şəfqətlilik isə daha çox zəif və köməksizlərə qarşı duyulan dərin mərhəməti ifadə edir. Rəhmdillik isə bütün bu hissləri özündə birləşdirir və onların fəal ifadəsini tələb edir.
Cümlədə necə işləndiyinə dair nümunələr:
- Onun rəhmdilliyi hər kəsə məlum idi; o, həmişə ehtiyacı olanlara kömək edirdi.
- Bu qədər rəhmdilliyə malik bir insanı çətin tapmaq olar.
- Rəhmdillik insanı böyüdür və onu daha mükəmməl edir.
- Kürdüstan dağlarında bəslənmiş, tərbiyə görməmiş bir qızda bu qədər rəhmdilliyin olması təəccüblü idi.
Əlavə olaraq qeyd etmək istərdim ki, “rəhmdillik” sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər. Məsələn, dini kontekstdə rəhmdillik Allahın bəndələrinə olan mərhəməti ilə əlaqələndirilir.