Riqqət (ər. رِقَّة - riqqə) sözü Azərbaycan dilində "ürək yumşaqlığı", "ürək incəliyi", "şəfqət", "mərhəmət" kimi mənalarda işlənir. Lüğətlərdə verilən qısa izah, sözün əhatə etdiyi geniş semantik sahəni tam əks etdirmir. Əslində, riqqət sadəcə duyğusal bir həssaslıq deyil, həm də bu həssaslığın hərəkətə keçməsini, başqasının acısını özününkü kimi hiss etməyi, ona kömək etmək istəyini əhatə edir.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, ərəb dilindəki kökü olan "riqqə" (رِقَّة) sözünün "yumşaqlıq", "incəlik", "nəvaziş" kimi mənaları olduğunu görərik. Bu mənalar, Azərbaycan dilinə keçdikdə, daha çox insan münasibətləri kontekstində istifadə olunur. Riqqət, soyuqqanlılığa zidd bir anlayış olaraq, şəfqət, mərhəmət, həssaslıq və mülayimlik kimi keyfiyyətləri özündə birləşdirir.
Riqqətin təzahür formaları müxtəlifdir. Misal üçün, bir insanın kimsənin əziyyətini görüb üzünü turşutması, kədərli halda olmasına qarşı ürəyinin sızlaması, ona kömək əlini uzatması, hətta sadəcə olaraq, başqasının acısını paylaşmaq üçün göstərdiyi empatiya riqqətin təzahürüdür. Bu mənada, riqqət, passiv bir duyğu deyil, aktiv bir hərəkətə səbəb ola bilər.
Cümlə içərisində istifadəsinə nümunələr:
- Onun səsindəki riqqət hamını həyəcanlandırdı.
- Qoca kişinin gözlərindəki riqqət ürəyimi əritdi.
- Ana övladına qarşı sonsuz riqqət bəsləyirdi.
- Yazıçının əsərinə riqqətlə yanaşdı.
- Riqqətli ürəyi onu başqalarına yardım etməyə vadar edirdi.
Göründüyü kimi, riqqət, sadəcə bir söz deyil, mürəkkəb bir duyğu və davranış kompleksidir. Bu sözü daha dəqiq başa düşmək üçün, onun mədəni kontekstini və istifadə olunduğu cümlənin məzmununu nəzərə almaq lazımdır.