Riqqətli sifəti, əsasən, rəhm, mərhəmət, şəfqət və həssaslıq hisslərinin güclü şəkildə ifadə olunduğunu bildirir. Lüğətlərdə verilən "rəhm və şəfqət ifadə edən; rəhmi, şəfqəti olan; canıyanan, ürəyiyuxa" tərifləri bu hisslərin varlığını qeyd etsə də, sözün tam mənasını əhatə etmir. Riqqətlilik, sadəcə olaraq rəhm etmək deyil, həm də bu hissin dərinliyini, həssaslığı və təsirini vurğulayır. Riqqətli insan yalnız başqalarının acısını hiss etmir, həm də bu acıya qarşı həssaslıqla yanaşır, kömək etməyə çalışır, əzab çəkənin yerinə özünü qoymağa çalışır.
Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "riqqət" kökündən törədiyini görərik. "Riqqət" ərəb mənşəli olub, "incimək, əzab çəkmək, sarsılmaq" kimi mənaları ifadə edir. Bu baxımdan, riqqətli insan ətrafındakıların əzabına qarşı həssas olan, onların acısını öz acısı kimi hiss edən insandır. Beləliklə, riqqətlilik sadəcə bir duyğu deyil, həm də hərəkətə təkan verən güclü bir hissidir.
Cümlə içərisində istifadəsinə nümunələr:
- O, riqqətli baxışlarla uşağa baxdı və onun əlini tutdu.
- Riqqətli ürəyi olan həkim xəstələrinə həm müalicə, həm də mənəvi dəstək olurdu.
- Riqqətli bir ana övladının hər bir kədərini öz kədəri kimi yaşayırdı.
- Onun riqqətli sözləri qəlbimizdə dərin iz buraxdı.
- Riqqətli əməlləri ilə o, çoxlarının qəlbini fəth etmişdi.
Göründüyü kimi, "riqqətli" sözü müxtəlif kontekstlərdə, şəfqət, mərhəmət, həssaslıq və hətta müdaxiləni ehtiva edən geniş məna spektrini əhatə edir. Sadəcə olaraq rəhmli olmaqdan daha çox, başqalarının acısını dərin və həssas şəkildə hiss edib onlara kömək etməyə çalışan bir insana aid edilir.