Romantik sifəti fransız dilindən (romantique) gəlmişdir və əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və əsas mənası "romantika ilə əlaqədar, romantika xüsusiyyətlərini özündə əks etdirən" deməkdir. Bu mənada romantizm ədəbi və fəlsəfi cərəyanının prinsiplərini, estetikasını və üslubunu əks etdirən əsərlər, hadisələr və ya şəxslər üçün işlədilir. Məsələn, "romantik poeziya" deyəndə, romantizm cərəyanının ədəbiyyatdakı təzahürlərini, xüsusilə də duyğuların, təbiətin və fərdi azadlığın önə çəkilməsini nəzərdə tuturuq. Cəlil Məmmədquluzadənin "Elxan" əsərindəki "C.Cabbarlı Elxanı romantik boyalarla təsvir etmişdir" cümləsində də Elxanın obrazının romantizm ədəbi cərəyanının estetik prinsiplərinə uyğun şəkildə təsvir olunduğu bildirilir. Bu, obrazın xarakterinin, duyğularının və ətraf mühitin təsvirində romantizmə xas olan üslub vasitələrindən istifadə olunmasına işarədir.
İkinci mənada isə "həyəcanlı, ehtiraslı, sevgi dolu, xəyalpərəst" mənasında işlənə bilər. Bu istifadə daha çox gündəlik dilə xasdır və birinci məna ilə qismən üst-üstə düşür. Məsələn, "romantik səyahət", "romantik görüş", "romantik münasibət" kimi ifadələrdə "romantik" sözü, həmin hadisələrin ehtiraslı, xəyalpərəst və duyğu dolu xarakterini ifadə edir. Bu mənada "romantik" sözü, birinci mənanın əsasını təşkil edən romantizm cərəyanından daha çox, bu cərəyanın duyğu və xəyalpərəstlik kimi bəzi elementlərini əks etdirir.
Beləliklə, "romantik" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişir. Həm ədəbi-bədii bir termin kimi, həm də gündəlik həyatda daha geniş, emosional mənada işlənə bilir. Onun fransız dilindən mənşəyi də onun Avropa ədəbiyyatının təsiri altında formalaşmış romantizm anlayışından qaynaqlandığını göstərir.