Romantik sözü fransız dilindən (romantique) gəlmişdir və bir neçə mənaya malikdir. Əsasən romantizm ədəbi və incəsənət axınının tərəfdarları və davamçıları üçün işlədilir. Bu mənada "romantik" sözü həm kollektiv (məsələn, "Fransız romantikləri"), həm də fərdi mənada ("O, əsl romantik idi") işlənə bilər.
Romantizmin əsas xüsusiyyətləri olan hissiyyatçılıq, xəyalpərəstlik, idealizm və subyektivliyə əsaslanan baxış bucağı da "romantik" sözünün mənasına daxildir. Bu mənada "romantik" sözü şəxsiyyətin xarakteristikasını ifadə edir: "O, romantik və xəyalpərəst bir insan idi". Yəni, insanları və həyatı realist deyil, idealist şəkildə qəbul edən, hissiyyatlara daha çox yer verən şəxsiyyəti təsvir edir. Romantik insanlar adətən real dünyanın çətinliklərinə qapılmaq yerinə, xəyallar aləmində daha çox rahat hiss edirlər və həyatı daha çox hisslər prizmasından qəbul edirlər.
Bir çox hallarda "romantik" sözü müəyyən bir əsərin və ya hadisənin xarakterini də ifadə edir. Məsələn, "romantik bir sevgi hekayəsi" deyəndə həmin hekayənin idealizasiya edilmiş, hissiyyatlı və xəyalpərəst elementlərə zəngin olduğunu nəzərdə tuturuq. Bu mənada "romantik" sözü "ehtiraslı", "məhəbbət dolu", "sehrli" kimi sözlərlə sinonim kimi istifadə edilə bilər.
Qısaca, "romantik" sözü fransız romantizminin tərəfdarlarını, romantizmə məxsus əsərləri və həmçinin həyatı romantik şəkildə qəbul edən, hissiyyatlı və xəyalpərəst şəxsiyyətləri ifadə edir. Kontekstdən asılı olaraq mənası bir qədər dəyişsə də, əsasında romantizmin əsas xüsusiyyətləri yatır.