Ruhi (ərəbcə "ruh" sözündən) sifəti insanın daxili, mənəvi aləmini, hisslərini, düşüncələrini, iradəsini və ümumiyyətlə, cismani deyil, mənəvi varlığını əks etdirir. "Ruhi" sözü sadəcə "mənəvi"nin sinonimi deyil, daha geniş məna kəsb edir. "Mənəvi" daha çox əxlaqi, etik prinsiplərə, inanclara və dəyərlərə istinad edərkən, "ruhi" şəxsin daxili dünyasının bütün aspektlərini, o cümlədən duyğuları, psixoloji vəziyyəti, ruhi sağlamlığını, hətta xəstəliklərini də əhatə edir.
Məsələn, "ruhi əzab" ifadəsi sadəcə mənəvi bir əzabı deyil, dərin emosional əziyyəti, acı və kədəri, ruhun dərinliklərindən qaynaqlanan bir ağrı hissini bildirir. "Ruhi vəziyyət" ifadəsi isə insanın psixoloji durumunu, əhval-ruhiyyəsini, duyğu və düşüncələrinin ümumi vəziyyətini ifadə edir. Bu ifadə həm müsbət, həm də mənfi kontekstdə işlənə bilər. Məsələn: "Onun ruhi vəziyyəti çox yaxşıdır" və ya "Onun ruhi vəziyyəti narahatedicidir".
Verilən nümunə cümləsində ("Laçın heç vaxt bu gecəki kimi ruhi iztirab keçirməmişdi") "ruhi iztirab" ifadəsi Laçının yaşadığı dərin, əzablı və uzunmüddətli bir emosional təcrübəni, psixoloji iztirabı göstərir. Bu iztirab sadəcə vicdan əzabı deyil, daha geniş mənada psixoloji bir sarsıntı, ruhun dərin yaralanmasıdır. "Ruhi" sözünün bu cümlədə işlənməsi onu "mənəvi iztirab" ifadəsindən daha güclü və daha təsirli edir.
Qısaca olaraq, "ruhi" sözü insanın daxili aləminin tamlığını əks etdirən, hissi, emosional və psixoloji vəziyyətini əhatə edən bir termindir. "Mənəvi" ilə müqayisədə daha geniş və dərin mənaları vardır.