Sadəlövh sözü farsca "sadə" və ərəbcə "lövh" sözlərindən təşkil olunmuş bir birləşmədir. "Sadə" sözü öz mənasında təmiz, pak, saf, bəsit, qarışıq olmayan deməkdir. "Lövh" isə əslində "lövhə" sözünün qısaldılmış formasıdır və "taxt, lövhə, səth" kimi mənalara malikdir. Bu iki sözün birləşməsindən əmələ gələn "sadəlövh" isə birbaşa "təmizlövhəli", "paklövhəli" kimi mənaları əks etdirir. Ancaq dil inkişafı prosesində bu birləşmə əsasən "sadəlövh" olaraq qəbul edilmiş və mənası da tədricən dəyişmişdir. İndiki mənası əsasən insanın təcrübəsizliyini, dünyagörməzliyini, inandıqları hər şeyə asanlıqla inanmasını, aldanmağa meyilliliyini ifadə edir.
Beləliklə, "sadəlövh" sözünün mənası sadəcə "sadə" olmaqdan daha genişdir. O, insanın daxili dünyasının təmizliyi, qəlbinin paklığı ilə yanaşı, həm də dünya ilə təmasda az təcrübəli olmasını, asılı olaraq aldadılmaq ehtimalının yüksək olmasını ifadə edir. Məsələn, yuxarıda verilən "Məryəm on iki yaşında, qırmızıyanaq, sadəlövh bir qız idi" cümləsində Məryəmin yaşı və qırmızı yanaqları onun gənc, təcrübəsiz olduğunu göstərir, "sadəlövh" sözü isə bu təcrübəsizliyin, dünyagörməzliyin nəticəsi olaraq asılı olaraq aldadıla biləcəyini bildirir. Bu söz müsbət və mənfi kontekstlərdə də işlənə bilər. Müsbət mənada təmizqəlblilik, saflıq mənasında, mənfi mənada isə nadanlıq, səhlənkarlıq mənasında işlənə bilər. Lakin ümumi mənada "sadəlövh" sözü insanın təcrübəsizliyini, aldadılmağa meylini əsas vurğulayır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- O, özünün sadəlövh olduğunun fərqində deyildi.
- Sadəlövh dostunun sözlərinə inanaraq böyük bir səhv etdi.
- Onun sadəlövh təbəssümü hər kəsin qəlbinə yol tapırdı.
- Bu sadəlövh plan uğursuzluğa düçar olacaq.