Sevgi sözü Azərbaycan dilində geniş məna spektrinə malik bir sözdür. Əsasən "məhəbbət" və "eşq" kimi ifadələrlə sinonim olaraq işlənir, ancaq bu sinonimlik tam deyildir. "Məhəbbət" daha geniş, ümumiləşdirilmiş bir duyğuya işarə edə bilər; valideynlərin övladına olan məhəbbəti, dostluq məhəbbəti, vətənə olan məhəbbət kimi. "Eşq" isə daha çox romantizm, ehtiras və həvəslə əlaqəli, bəzən də həddindən artıq şiddətli bir duyğunu ifadə edir. "Sevgi" isə bu ikisinin arasında yer alır və kontekstdən asılı olaraq həm "məhəbbət", həm də "eşq" mənasını özündə cəmləşdirə bilir.
Sevginin mənşəyi qədim türk dillərinə gedib çıxır. "Sev-" kökü qədim türk dillərində "istəmək", "arzu etmək", "hörmət etmək" mənalarını ifadə edirdi. "-gi" isə isim şəkilçisidir. Beləliklə, "sevgi" sözü etimoloji cəhətdən "istənmə", "arzulanan şey", "hörmət edilən şey" mənasını verir. Lakin zaman keçdikcə bu söz əsasən insanlara qarşı duyulan dərin və müsbət hissləri ifadə etmək üçün istifadə olunmağa başlayıb.
Müxtəlif cümlələrdə "sevgi" sözünün işlənməsinə baxaq: "Ana sevgisi hər şeydən üstündür" cümləsində sevgi, ana ilə övlad arasındakı sonsuz və şərti olmayan məhəbbəti bildirir. "Onların arasında dərin bir sevgi var idi" cümləsində isə romantik bir əlaqəni, ehtimal ki, həm məhəbbəti, həm də eşqi əks etdirir. "Vətən sevgisi hər bir vətəndaşın borcudur" cümləsində isə vətənə duyulan hörmət, sədaqət və bağlılıq ifadə olunur. Göründüyü kimi, "sevgi" sözü kontekstdən asılı olaraq müxtəlif mənalar kəsb edə bilir.
Verilən misalda Məmməd Məhərrəmli şeirindən götürülmüş "Sevgim mübarizə, sevgilim həyat" misrası sevginin insan həyatında oynadığı əsas rolu, mübarizə və həyatın ayrılmaz bir hissəsi olduğunu vurğulayır. Bu misrada "sevgi" daha çox ehtiraslı, həyatverici bir qüvvə kimi təsvir olunur. Şeirdəki digər misralar da sevgidəki müxtəlif hissləri, arzuları və təbiətlə bağlılığı əks etdirir.