Sevmə (f.is. "sevmək"dən): Sevgi hissinin, məhəbbətin ifadəsi, təzahürüdür. "Sevmək" fellərinin isim halına gəlmiş forması olaraq, insanlararası duyğu və əlaqələri, xüsusilə də dərin, səmimi məhəbbəti bildirir. Bu mənada, sevmə sadəcə bir hiss deyil, həm də bu hissin nəticəsində ortaya çıxan davranış, əlaqə və bağlılıqdır. Sevmə, insanın özünə, ailəsinə, dostlarına, vətəninə və ya hər hansı bir obyektə qarşı duyduğu dərin və səmimi hissi əhatə edir. "Sevmə" sözü müxtəlif kontekstlərdə işlənərək müxtəlif mənalar kəsb edə bilər. Məsələn, "vətən sevməsi", "insan sevməsi", "sənət sevməsi" kimi ifadələr müəyyən bir obyektə qarşı duyulan sevgini və ona bağlılığı ifadə edir. Nəriman Nərimanovun ifadəsindəki kimi "insanın insanı sevməsi, bir-birinə məhəbbət bağlaması təbiidir" cümləsi, insanın təbiətindən gələn, innani bir xüsusiyyət kimi sevgi və məhəbbətin əhəmiyyətini vurğulayır.
Etimoloji baxımdan, "sevmə" sözü kökü türk dillərinə məxsus olan "sev-" felindən törəmədir. Bu fel kökü müxtəlif türk dillərində oxşar mənalarda işlənir və qədim zamanlardan bəri dərin köklərə malikdir. "Sevmə" sözünün fərqli mədəniyyətlərdə istifadəsi də sevgidən başqa hörmət, ehtiram, bağlılıq, mənsubiyyət kimi yanaşma və hissləri də əhatə edə bilər.
Cümlə içərisində istifadəsi:
- Onun vətənə olan sevməsi hər kəsə bəlli idi.
- Uşaqların biri-birinə olan sevməsi göz önündə idi.
- Sənətə olan dərin sevməsi onu böyük bir sənətkar etdi.
- Həyatın əsl sevməsi özünə və yaxınlarına hörmət və məhəbbətdən ibarətdir.