Sədəqə (ər. صدقة - ṣadaqah) sözü ərəb mənşəlidir və əsas mənası “sağlam olmaq”, “düzgün olmaq”, “doğru olmaq” kimi anlayışları ifadə edir. İslam dini kontekstində isə bu söz, Allaha yaxınlaşmaq, Allahın rızasını qazanmaq məqsədilə ehtiyacı olanlara, kasıblara, yoxsullara, dilənçilərə könüllü verilən pul və ya əşya deməkdir. Bu həm maddi, həm də mənəvi yardım ola bilər. Sözün kökü olan "sadaka" fiili "doğru olmaq", "ədalətli olmaq", "həqiqəti yerinə yetirmək" kimi mənalara da malikdir, buna görə də sədəqənin yalnız maddi yardım deyil, həm də ədalət, doğruluq kimi mənəvi dəyərləri əhatə etdiyi düşünülə bilər.
Azərbaycan dilində sədəqə sözü əsasən maddi yardım mənasında işlənir. Məsələn, “Sədəqə vermək”, “Sədəqə paylamaq”, “Sədəqə qutusu” ifadələrində olduğu kimi. Lakin, daha geniş mənada, yaxşı iş görmək, ədalətli olmaq, başqasına kömək etmək kimi mənalarda da işlənə bilər. Məsələn, “O, sədəqə işi görmüşdü” cümləsində sədəqə sözü yalnız maddi yardım deyil, həm də yaxşı bir iş görmək kimi başa düşülə bilər.
Sədəqənin, sadəcə olaraq yoxsullara verilən pul və ya əşya olaraq deyil, həm də Allaha yaxınlaşmağın, mənəvi təmizliyin bir yolu kimi qəbul edilməsi, onun İslam dinindəki əhəmiyyətini göstərir. Qeyd edilən nümunədəki “Yolun o tay-bu tayında hasar təşkil edən dilənçilər, kor və şillər…” ifadəsi də sədəqənin verilə biləcəyi potensial alıcıları göstərir, lakin bu, sədəqənin mənasının yalnız bu kateqoriyada olan insanlarla məhdudlaşdığını bildirmir. Sədəqə, ehtiyacı olan hər kəsə, hər hansı bir şəkildə yardım edilməsidir.