Səfra (ər. صفراء - ṣafrā’) sözü Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir. Əslində "sarı" mənasını verən ṣafrā’ kəlməsindən törəmişdir və əsasən qaraciyərdə istehsal olunan, sarımtıl-yaşıl rəngdə olan və həzm prosesində iştirak edən mayeni, həmçinin bu mayenin əmələ gətirdiyi xəstəlikləri ifadə edir. Lüğətlərdəki "sifraq" formasına nisbətən daha geniş və dəqiq bir izah təqdim etmək mümkündür.
Tibbi terminologiyada səfra, qaraciyər tərəfindən ifraz olunan və öd kisəsində toplanan, həzm sisteminin vacib komponentlərindən biri olan öd mayesini bildirir. Bu maye yağların həzmini təmin edən öd turşularını ehtiva edir. Səfranın tərkibində xolesterin, bilirubin və digər maddələr də vardır. Bu maddələrin miqdarındakı dəyişikliklər müxtəlif xəstəliklərə səbəb ola bilər.
Məcazi mənada isə səfra, qıcıqlanma, əsəb, acıq, qəzəb kimi mənfi duyğuları ifadə edə bilər. Məsələn: "Onun sözləri səfra dolu idi" cümləsində səfra sözü insanın daxili qıcıqlanmasını, kəskin nitqini və əsəbliliyini bildirir. Bu mənada "əsəbilik", "qıcıqlanma", "acıq" sözləri ilə sinonim kimi işlənə bilər.
Ümumiyyətlə, səfra sözünün istifadəsi kontekstdən asılı olaraq tibbi bir termin kimi (öd mayesi) və ya məcazi bir ifadə (əsəb, qıcıqlanma) kimi başa düşülə bilər. İki fərqli mənası olsa da, hər iki halda da sarı rəngə istinad edən ilkin mənası ilə bağlılığı qorunub saxlanılır.