Səyyah [ər.] Sözün etimologiyası ərəb dilindəki "səfər" (سفر) - səyahət, gəzinti felindən törəmişdir. "Səyyah" isə bu fəildən törəmiş isim olub, "səyahət edən şəxs", "səyahətçi" mənalarını verir. Lüğətlərdə verilən sadə "səyahətçi" tərifi, səyyah sözünün zəngin məna çalarlarını tam əks etdirmir.
Səyyah sadəcə bir yerdən başqa yerə gedən şəxs deyil; məlum bir məqsədlə, uzun və ya qısa müddətli səyahətə çıxan, həmin səyahəti qeyd edən və ya müşahidələrini bölüşən kəşfiyyatçı, tədqiqatçı, alim, yazar və ya turist kimi müxtəlif rollarda çıxış edə bilər. Beləliklə, səyyah sözü müəyyən bir məqsəd güdən, təcrübə toplamaq, yeni yerlər, mədəniyyətlər və ya hadisələr haqqında məlumat əldə etmək üçün səyahət edən kəsləri ifadə edir.
Misal olaraq, "İki gündən bəri yeməmiş səyyahlar böyük bir iştaha ilə yeməyə başladılar" cümləsindəki "səyyahlar" sözü, yalnız fiziki mənada uzun yol qət etmiş və aclıq çəkmiş insanları deyil, həm də məqsədli bir səyahətdə olan, yol boyunca çətinliklərlə üzləşmiş kəsləri ifadə edir. Bu cümlədə səyyah sözünün "macəraçı", "kəşfiyyatçı" mənaları da özünü göstərir.
Digər nümunələrə baxaq: "Məşhur səyyah Ibn Battuta dünyanı gəzib dolaşmışdır." bu cümlədə "səyyah" sözü özündə tarixi, elmi və coğrafi məlumatların toplayıcısı olan bir insanı təsvir edir. Və ya "Gənc səyyah yeni ölkələri kəşf etmək üçün həvəslə səfərə hazırlaşırdı." cümləsində isə "səyyah" sözü gənc bir kəşfiyyatçını, macəra axtaranı bildirir.
Nəticə olaraq, "səyyah" sözü sadəcə "səyahətçi" mənasından daha geniş və zəngindir. O, səyahətin məqsədini, səyyahın şəxsiyyətini və səyahət zamanı yaşadığı təcrübələri əhatə edən daha mürəkkəb bir anlayışı ifadə edir.