Sxolastik sözü latın mənşəli olub, "schola" (məktəb) sözündən törəmişdir. Əslində "məktəbli", "məktəbə aid" kimi mənaları ifadə edir, lakin tarixi kontekstdə daha spesifik bir məna kəsb etmişdir. Orta əsrlər fəlsəfəsinin və teoloji düşüncəsinin xarakterik üsulunu ifadə etmək üçün istifadə olunur.
Birinci mənada, sxolastik, Orta əsrlər fəlsəfəsinin, xüsusən də XII-XVI əsrlərdə Avropa universitetlərində inkişaf etmiş olan sxolastika məktəbinin tərəfdarı, ardıcılı və ya nümayəndəsini ifadə edir. Bu mənada sxolastiklər, Aristotel fəlsəfəsi və Xristian ilahiyyatını sintez etməyə çalışan, məntiqi deduksiya və skolastik metodlarla həqiqəti axtaran alimlər və ilahiyyatçılar idi. Onlar mübahisələrə, məntiqi mülahizələrə və müqəddəs kitabların mətni əsasında məntiqi çıxarışlara əsaslanırdılar. Bu insanlar yalnız nəzəriyyə ilə məşğul olmayıb, eyni zamanda hüquq, tibb və digər sahələrin inkişafına da töhfələr vermişdilər.
İkinci mənada, sxolastik, skolastik üsullarla, yəni məntiqi deduksiya, avtoritetə istinad və sistematik təhlillər yolu ilə fəlsəfi və ya teoloji məsələlərlə məşğul olan şəxsi ifadə edir. Bu mənada, sxolastik sözü bir tədqiqatçı və ya alim kimi deyil, daha çox düşüncə tərzinə, yanaşma üsuluna işarə edir. Belə bir şəxs dəqiq, məntiqi və sistematik düşüncəyə üstünlük verir, əsasən məntiqi mübahisələrə və avtoritetli mənbələrə əsaslanaraq mühakimə yürütməyə meyllidir.
Misallar:
"Tomas Akvinalı görkəmli bir sxolastik idi." (Birinci məna)
"Onun sxolastik yanaşması, problemin bütün tərəflərini əhatə etməsinə imkan verdi." (İkinci məna)
"Müasir elm sxolastik metodların sərt qaydalarından azad olmuşdur." (İkinci məna)
Ümumiyyətlə, "sxolastik" sözü həm müəyyən bir tarixi dövrdə yaşamış alimləri, həm də onların düşüncə üsulunu və tətbiq etdikləri metodları ifadə edir. Sözün mənfi konnotosiyaları da vardır ki, bu da bəzən həddindən artıq formalizmi, əsaslı yeniliklərdən çəkinməni və avtoritetə kor-koranə tabeçiliyi bildirir.