Sidik (latınca: urina; rusca: моча) – böyrəklərdə qan plazmasının süzülməsi və qanın tərkibindəki zərərli maddələrin seçici reabsorbsiyası (geri qəbulu) prosesləri nəticəsində əmələ gələn, əsasən sudan, üzvi və qeyri-üzvi maddələrdən ibarət olan bioloji maye. Bu maye orqanizmdən sidik ifrazat sistemi vasitəsilə (böyrəklər, sidik kisəsi, sidik borusu və sidik çıxarma kanalı) xaric edilir. Sidikin əmələ gəlməsi maddələr mübadiləsinin vacib mərhələsidir və orqanizmin zərərli maddələrdən təmizlənməsinə xidmət edir.
Sidikin tərkibi müxtəlif amillərdən, o cümlədən qidalanmadan, su qəbulundan, fiziki aktivlikdən və sağlamlıq vəziyyətindən asılı olaraq dəyişir. Əsas komponentləri su, üre, kreatinin, sidik turşusu, ammonium, kalium, natrium, xlor və digər ionlardır. Sidikin rəngi, qoxusu, sıxlığı və pH səviyyəsi də bu amillərdən təsirlənir. Məsələn, dehidratasiya zamanı sidik daha qatı və tünd rəngli olur, böyrək xəstəlikləri zamanı isə tərkibi və xüsusiyyətləri əhəmiyyətli dərəcədə dəyişə bilər. Sidik analizi (urin analizi) müxtəlif xəstəliklərin diaqnostikasında vacib rol oynayır.
Sidik sözünün etimologiyasına gəlincə, Azərbaycan dilinə fars dilindən keçmişdir. Fars dilindəki mənası da eyni - "böyrəklərdən çıxan maye" deməkdir. Müxtəlif ədəbi və elmi mətnlərdə sidik sözü həm fizioloji prosesin təsvirində, həm də tibbi kontekstdə, məsələn, "sidik yolu infeksiyası", "sidik analizi" ifadələrində istifadə olunur. Gündəlik danışıq dilində daha çox "işəmə" feli ilə əlaqələndirilir və daha az elmi termin kimi işlədilir.
Qısaca, "sidik" termini sadəcə "böyrəklərdən çıxan maye" demək deyil, orqanizmin normal fəaliyyəti üçün zəruri olan, müxtəlif biokimyəvi proseslərin nəticəsi olan kompleks bir bioloji mayenin elmi adıdır. Onun tərkibi və xüsusiyyətləri orqanizmin sağlamlıq vəziyyətinin göstəricisidir.