Söyüş: (ərəb. söy- + -üş şəkilçisi) İstifadə edilməsi qəbuledilməz sayılan, etik normalara zidd olan, dinləyicini incitmək, təhqir etmək, aşağılamaq məqsədi ilə işlənən, ədəbsiz, qaba, nalayiq söz və ya ifadələr. Söyüşlər mədəniyyətdən, sosial kontekstdən və zaman amilindən asılı olaraq dəyişə bilər. Bir mədəniyyətdə qəbuledilməz olan söz başqa bir mədəniyyətdə adi bir ifadə ola bilər. Həmçinin, zaman keçdikcə söyüşlərin mənası və qəbulu da dəyişə bilər. Bəzi söyüşlər cinsi, dini, milli və ya sosial qruplarla bağlı stereotiplərə və qərəzlərə əsaslana bilər. Bu sözlərin istifadəsi insan ləyaqətinə hörmətsizlik əlamətidir və ünsiyyətin mədəni səviyyəsini aşağı salır. Söyüşlərin təsiri, ifadənin tonu, söyləyən şəxsin mövqeyi və dinləyicinin qavrayışı kimi amillərdən asılıdır.
Mənşəyi: Sözün mənşəyinin əsasını ərəb dilindəki "söy-" kökü təşkil edir. Bu kök, qışqırıq, bağırmaq, hirslə danışmaq kimi mənaları əhatə edir. "-üş" şəkilçisinin əlavə olunması ilə "söyüş" sözü formalaşır, bu da sözün əsas mənasına qəzəbli, təhqiredici və ya ədəbsiz bir ifadə olduğunu əlavə edir. Azərbaycan dilində istifadə olunan söyüşlərin əksəriyyəti ərəb, fars və rus dillərindən götürülmüş sözlərdən əmələ gəlmişdir və zaman keçdikcə yeni mənalar qazanmışdır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
1. Qəzəbindən özünü itirərək, o, söyüş söyərək otaqdan çıxdı. (Burada söyüş, əsəb və hirsin ifadəsidir).
2. Uşaqlar arasında söyüş söymək qəti qadağandır. (Burada söyüş, ədəbsizlik və qəbuledilməz davranışın əlaməti kimi istifadə olunur).
3. Mətndəki söyüşlər redaktə edilməlidir. (Burada söyüşlər, mətndəki qəbuledilməz ifadələrə işarə edir).
4. O, əsəbi halda hər cür söyüşü dilinə gətirdi. (Burada söyüşlər, ədəbsiz ifadələrin müxtəlifliyini və çoxluğunu göstərir).
5. Təəssüf ki, o hadisədən sonra sosial mediada onun haqqında çox sayda söyüş yazılmışdı. (Burada söyüşlər, təhqir, nifrət dolu ifadələrə işarə edir).