Subyektivlik (latınca subjectus – tabe olan, əsas götürülən) anlayışı bir neçə mənada işlənir və hər bir mənası kontekstdən asılı olaraq dəqiqləşdirilir. Əsasən iki əsas mənası vardır:
1. Şəxsiyyətə aidlik, fərdilik: Bu mənada subyektivlik, bir hadisəyə, fikrə, qiymətləndirməyə yalnız müəyyən bir şəxsin, subyektin baxış bucağından yanaşma deməkdir. Subyektivlik bu mənada obyektivlikdən fərqli olaraq, qərəzsizliyi, ümumiliyi və həqiqətin bütün tərəflərini əhatə etməyi nəzərdə tutmur. Məsələn, "Onun rəsmlərə olan münasibəti olduqca subyektivdir; kiminə xoş gəlir, kiminə yox" cümləsində subyektivlik şəxsi zövq və seçimləri, obyektiv meyarlardan asılı olmayan fərdi qiymətləndirmələri bildirir. Həmçinin, "Tarixi hadisələrin subyektiv təfsiri" ifadəsi hadisələrin yalnız müəyyən bir şəxsin və ya qrupun baxış bucağından, öz maraqlarından çıxış edərək izah olunmasını ifadə edir.
2. Qərəzlilik, obyektivliyin olmaması: Bu mənada subyektivlik, həqiqətin tam və qərəzsiz əks etdirilməməsini, şəxsi hisslər, inanclar və maraqların obyektivliyi kölgədə qoymasını ifadə edir. Bu mənada subyektivlik, həqiqətə çatmaq yolunda maneə kimi qəbul olunur. Məsələn, "Subyektivliyi aradan qaldırmaq üçün elmi metodlardan istifadə etməliyik" cümləsində subyektivlik elmi araşdırmaların nəticələrinə təsir edən, onları təhrif edən amil kimi göstərilir. Yəni, tədqiqatçı öz şəxsi fikirlərini, duyğularını və ya qərəzli yanaşmasını nəticələrə qatmamalıdır.
Ümumiyyətlə, subyektivliyin dərəcəsi müxtəlifdir. Bəzi hallarda az miqdarda subyektivlik qəbulediləndirsə də, bəzi hallarda (məsələn, elmi tədqiqatlarda) onun tamamilə aradan qaldırılması vacibdir. Subyektivlik anlayışı obyektivlik anlayışı ilə sıx əlaqədədir və bir-birini tamamlayır. Hər iki anlayışın düzgün başa düşülməsi obyektiv həqiqətə doğru irəliləməkdə mühüm rol oynayır.