Surə (ər. سورة - sūra) sözü Quranın 114 fəslinin hər birinə verilən addır. Ərəbcə mənşəli olan bu söz, "sıra", "şəkil", "növ", "görünüş" kimi mənaları əhatə edir. Quran ayələrini bir-birinin ardınca, ardıcıl bir şəkildə təşkil edən, mövzuca və ya üslubca bənzərliklər göstərən bölmələrə "surə" deyilir. Beləliklə, surə sadəcə bir fəsil deyil, həm də mənəvi bir bütövlük, müəyyən bir mövzunun və ya Allahın xüsusi bir xüsusiyyətinin açıqlandığı bir vahiddir.
Quranın surələri uzunluq və mövzu baxımından bir-birindən fərqlənir. Bəzi surələr qısa olub, bir neçə ayədən ibarətdir, bəziləri isə çox uzun və yüzlərlə ayəni əhatə edir. Hər surənin öz adı var ki, bu adlar surənin əsas mövzusuna, içində keçən hadisələrə və ya əsas ideyasına istinad edir. Məsələn, "Fatihə" surəsi (1-ci surə) "açılış" mənasını verir və namazlarda oxunan ilk surədir. "Bəqərə" surəsi (2-ci surə) "inək" mənasını daşıyır və inək mövzusunun işlənildiyi bir ayə ilə əlaqələndirilir.
Cümlədəki işlənməsinə nümunə olaraq "Səhər uşaq mollaxanaya gedər, Quranın axırıncı surəsini əzbərdən oxuyardı" cümləsini götürək. Burada "surə" sözü Quranın son fəslini, yəni "Nas" surəsini və ya başqa bir sonuncu surəni ifadə edir. Cümlədə "surə"nin Quranın təşkilati vahidi kimi mənası vurğulanır.
Qısaca, "surə" sözü Quranın strukturunda mühüm rol oynayan və hər birinin özünəməxsus mənası və əhəmiyyəti olan fəsilləri təyin edən bir termindir. Onun mənası sadəcə "fəsil"dən daha geniş və mənəvi bir çalar daşıyır.