Susevər sifəti, əsasən botanikada və ekologiya sahələrində istifadə olunan bir termindir. Lüğətlərdə verilən "suyu sevən", "suda bitən", "rütubətli yerlərdə bitən", "rütubətsevən" mənaları sözün əsas mənasını əks etdirir, lakin dəqiqlik və əhatəlilik baxımından daha geniş izah tələb edir.
Ekoloji baxımdan susevər (hidrofil) bitkilər, həyatlarının müəyyən mərhələlərində və ya tam olaraq su mühitinə, yüksək rütubətə və ya su ilə daim təmasda olmağa adaptasiya olmuş bitkilərdir. Bu adaptasiya müxtəlif formalarda özünü göstərə bilər: köklərin suda olmaq qabiliyyəti, suyun saxlanması üçün xüsusi toxumaların mövcudluğu, suyun buxarlanmasının azaldılması üçün yarpaqların kiçilməsi və ya modifikasiyası (məsələn, su bitkilərində yarpaqların lentşəkilli və ya batmış olması) və s. Bəzi susevər bitkilər tamamilə suda yaşayır (hidrofitlər), bəziləri isə su kənarında, bataqlıqlarda və ya nəmli torpaqlarda (higrofitlər) bitir.
Etimoloji baxımdan "susevər" sözü "su" və "sevər" (sevən) sözlərindən təşkil olunmuşdur. "Sevər" əlavəsi bitkinin suya olan ehtiyacını və ona olan asılılığını vurğulayır. Sözün mənası bitkinin fizioloji tələbatını, yəni sudan asılılığını əks etdirir. Bitkinin su ilə münasibətinin intensivliyi müxtəlif səviyyələrdə ola bilər – bəzi bitkilər yalnız müəyyən inkişaf mərhələlərində suya ehtiyac duyarkən, digərləri daim su ilə təmasda olmalıdırlar.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Susevər bitkilər əsasən bataqlıq ərazilərdə bitir.
- Qamış və lotus kimi bitkilər susevər növlərə aiddir.
- Torpaq nə qədər rütubətlidirsə, susevər bitkilərin böyüməsi bir o qədər yaxşı olur.
- Bu ərazinin susevər flora və faunasına malik olduğunu müşahidə etdik.