Şairanə (sif. və zərf) [ər. şair və fars. …anə]
Bu sözün leksik mənası “şairə aid olan, şairə məxsus olan, şair tərəfindən yaradılan, şairə xas olan” kimi tərif oluna bilər. Lakin məna çalarları kontekstdən asılı olaraq dəyişir və daha geniş bir məna spektrini əhatə edir. Sözün mənşəyi ərəb dilindəki "şair" (şair mənasında) və fars dilindəki "-anə" (…ə aid olan, …ə məxsus olan əlavəsini bildirən) şəkilçisindən törəmədir.
1. Estetik, bədii məna: Şairanə sözü əsərlərdə, təsvirlərdə, ifadələrdə bədii gözəllik, duyğu dolğunluğu, metaforik ifadə tərzi və incəlik, obrazlılıq kimi keyfiyyətləri bildirir. Məsələn: "Şairanə təsvirlərlə dolu hekayə oxucunu valeh etdi." Bu cümlədə "şairanə" sözü hekayədəki bədii gözəllik və ustalığı ifadə edir.
2. Duyğu və hisslərə aid məna: Şairanə, həmçinin dərin, incə və romantik duyğuları, həssaslığı ifadə edir. Məsələn: "Onun şairanə duyğuları hər kəsə təsir bağışlayırdı." Bu cümlədə "şairanə" duyğuların gücü və dərinliyini vurğulayır.
3. Davranış və üsluba aid məna: Şairanə, həmçinin davranış və nitq üslubunda incəlik, xəyalpərəstlik, romantiklik və hissiyyatlılığı ifadə edə bilər. Məsələn: "O, hər zaman şairanə bir şəkildə danışırdı." Bu cümlədə şairanə ifadə tərzinin insanın davranışına təsirini göstərir.
Qısaca desək, "şairanə" sözü sadəcə şairlərə aid olan bir keyfiyyəti deyil, daha geniş mənada bədii gözəllik, dərin duyğu və həssaslıq, incəlik və romantiklik kimi müxtəlif məna çalarlarını özündə birləşdirən bir sıfat və zərfdir. Kontekstdən asılı olaraq bu məna çalarları müxtəlif şəkildə təzahür edə bilər.