Şan sözü ərəb mənşəlidir və "ad-san", "şöhrət", "şərəf" mənalarını ehtiva edir. Lüğətlərdə sadəcə "şöhrət" və ya "şərəf" kimi tərcümə olunsa da, mənası daha geniş və çoxşaxəlidir. Şan, fərdin və ya hadisənin əldə etdiyi geniş miqyaslı, uzunmüddətli və müsbət təsiri, yaddaşlarda qalan izi, nüfuzunu ifadə edir. Sadəcə bir anlıq şöhrətdən fərqli olaraq, şan nəsildən-nəslə ötürülə bilən, zamanın sınağından keçmiş, davamlı bir nüfuza işarə edir. Bu mənada, “şöhrət”dən daha dərin və mənəvi bir çalar daşıyır.
Məsələn, “Bürüyüb aləmi şanın, şöhrətin” misalında şan, Koroğlunun yalnız o dövr üçün deyil, uzun illər, hətta əsrlər boyu xalq arasında yaşayan, dillərdən düşməyən qəhrəmanlığına, qüdrətinə işarə edir. Bu, sadəcə şöhrətdən daha çox, tarixdə iz qoymuş bir qəhrəmanın şanıdır. Şöhrət müvəqqəti ola bilər, amma şan davamlıdır. “Şanlı tarix” ifadəsi də bunu əyani şəkildə göstərir: Bu, sadəcə şöhrətli deyil, əsrlər boyu xalqın qürur mənbəyi olmuş, davamlı olaraq qorunub saxlanılmış bir tarixdir.
Şan sözü, cümələrdə müxtəlif kontekstlərdə işlədilə bilər: “O, şanlı bir döyüşçü idi”, “Şanı dünyaya yayıldı”, “Şanlı qələbə”, “Şan-şöhrət dalınca qaçmaq” və s. Bu cümlələrdə şanın həm müsbət, həm də mənfi konnotasiyalarda istifadə edilə biləcəyi görünür. Məsələn, “Şan-şöhrət dalınca qaçmaq” ifadəsində şan, həddindən artıq şöhrətə can atmaq, nüfuz düşkünlüyü kimi mənfi bir məna kəsb edir.
Yekun olaraq, şan sözü, sadəcə “şöhrət” və ya “şərəf”dən daha geniş bir məna daşıyır. Bu, zaman sınağından çıxmış, davamlı, nəsillər boyu yaşayan, nüfuz və əzəmət ifadə edən bir anlayışdır. Onun kontekstdən asılı olaraq müsbət və ya mənfi mənalarda istifadə edilməsi də mümkündür.