Şəbih (ər. شبيه - šabīh) sözü əsasən iki əsas mənada işlənir:
1. Bənzərlik, Oxşarlıq: Bu, sözün klassik və daha geniş yayılmış mənasıdır. "Şəbih" bir şeyin başqa bir şeyə bənzəməsini, oxşarlığını ifadə edir. Bu bənzərlik forma, xüsusiyyət, keyfiyyət və ya digər xüsusiyyətlərə aid ola bilər. Məsələn: "Onun səsi atasının səsinə çox şəbih idi." burada səsin bənzərliyi vurğulanır. Yaxud "Bu rəsm əsəri əsl əsərin şəbihidir" deyərkən rəsmin orijinal əsərlə bənzərliyi nəzərdə tutulur. Şəbihlik dərəcəsi müxtəlif ola bilər – tam şəbihlikdən qismən oxşarlığa qədər. "Şəbihsiz" ifadəsi isə heç bir bənzəri olmayan, unikal bir şeyi bildirir.
2. (Tarixi-dini kontekst): Şii ərəb dünyasında, xüsusilə İran və Azərbaycanda, "şəbih" sözü tarixi bir kontekstdə, Muharrem ayında aşura günü Kərbəla hadisələrinin canlandırılmasına, o hadisələrin təmsil edilməsinə aid olaraq işlənir. Bu mənada, "şəbih" Kərbəla hadisələrini canlandıran şəxsləri (İmam Hüseyn və yaxınlarını canlandıranları) ifadə edir. Bu məna, əsasən dini mərasimlərlə bağlıdır və klassik bənzərlik mənasından fərqli olaraq, daha çox simvolik bir məna daşıyır. Bu, sadəcə fiziki bənzərlik deyil, həm də hadisələrin ruhani və emosional tərəfini təmsil etmək cəhdidir. Beləliklə, "şəbih" sözü bu kontekstdə Kərbəla faciəsini yada salmaq üçün keçirilən mərasimlərin bir hissəsi olaraq iştirak edən insanları göstərir.
Qeyd etmək lazımdır ki, sözün ikinci mənası coğrafi və mədəni məhdudiyyətə malikdir və bütün Azərbaycan ərazisində eyni dərəcədə işlənilmir. Birinci mənası isə daha geniş yayılmış və ümumi mənadadır.