Şəfaətçi sözü, kökü "şəfaət" felindən törəmiş bir isimdir. Əsas mənası "şəfaət edən", yəni başqasının xeyrinə, haqqını qorumaq üçün müdaxilə edən, vasitəçilik edən şəxs deməkdir. Lüğətlərdə verilən "rəhm edən, mərhəmət göstərən, yazığı gələn, dərdinə əlac edən" mənaları isə şəfaətçinin əməlinin nəticəsidir. Şəfaətçi, müraciət edilən tərəfin qəzəbini yumşaltmaq, rəhm etməsini təmin etmək üçün hərəkət edir. Ona görə də bu əlavə mənalar da sözün mahiyyətini tam əks etdirir.
Sözün mənşəcə ərəb dilindən olmasına baxmayaraq, Azərbaycan dilində geniş istifadə olunur və mənası mədəni kontekstdən asılı olaraq nüanslar əldə edə bilər. Məsələn, dini kontekstdə şəfaətçi Allah yanında insanın xeyrinə dua edən, onun günahlarının bağışlanmasını istəyən şəxs, yaxud Allahın Özünün bəndələrə olan rəhmini ifadə edə bilər.
Dünyəvi mənada isə, şəfaətçi birinin çətinliyini aradan qaldırmaq, haqqını müdafiə etmək üçün müraciət edilən kimsədir. Bu, bir dost ola bilər, yaxud vəzifəli bir şəxs. Mühüm olan, şəfaətçinin müraciət olunan tərəfə təsir göstərmək qabiliyyətinin olmasıdır. Məsələn, "O, məhkəmədə özünün şəfaətçisini tapdı" cümləsində şəfaətçi, məhkəmədə müsbət qərar alınması üçün kömək edən bir şəxsi təmsil edir. Yaxud "İşsiz qalan gəncin şəfaətçisi iş tapmaqda ona kömək etdi" cümləsində isə, şəfaətçi iş axtarışında yardımçı olan birini ifadə edir.
Ümumi olaraq, şəfaətçi sözü kömək edən, vasitəçilik edən, haqqı müdafiə edən və ya rəhm göstərən şəxsi ifadə edir. Ancaq kontekst nəzərə alınmalı və sözün tam mənasını anlamaq üçün istifadə olunduğu cümlənin məzmunu dərk edilməlidir. Qeyd etdiyiniz "Hər kəs qəzet oxusa, istəyir müsəlman qəzeti, istəyir qeyri bir" cümləsi isə şəfaətçi sözünün mənası ilə əlaqədar deyil, ayrı bir mövzudur.