Şəfaverici (şəfa + verici) sifətdir. Əsas mənası "şəfa verən", "sağaldan", "müalicəedici" deməkdir. Söz, "şəfa" (sağlamlıq, sağalmanın əldə olunması) və "-verici" (bir şeyi verən, təmin edən) əsaslarından təşkil olunmuşdur. Bu, sözün mənşəyini və əsas mənasını açıq şəkildə göstərir. "Şəfaverici" sözü, həm fiziki, həm də mənəvi sağlamlığa müsbət təsir göstərən şeylərə aid edilə bilər.
Lüğətlərdə sadəcə "şəfalı", "sağaldan", "sağaldıcı" kimi sinonimlər verilsə də, "şəfaverici" daha güclü bir təsiri, daha aktiv bir prosesi ifadə edir. Sadəcə sağaldıcı deyil, aktiv şəkildə sağalmanı təmin edən, sağalmanı sürətləndirən və ya asanlaşdıran bir qüvvəni və ya vasitəni bildirir. Məsələn, "şəfalı otlar" ifadəsi ilə "şəfaverici otlar" ifadəsi arasında bir fərq var: birincisi otların sağaldıcı xüsusiyyətinə işarə edir, ikincisi isə bu otların aktiv şəkildə sağalmaya kömək etdiyini vurğulayır.
Misalların genişləndirilməsi sözün işlənmə dairəsini daha yaxşı göstərir: "Şəfaverici dağ havası" deyərkən, sadəcə təmiz hava deyil, xəstəliklərdən qoruyan, sağlamlığı bərpa edən və ruha təravət verən bir havadan söhbət gedir. "Şəfaverici mədən suları" ifadəsi də eyni məntiqi izləyir: bu sular sadəcə içməli deyil, müalicəvi xüsusiyyətlərə malikdir, xəstəliklərin müalicəsində kömək edir, sağalmanı sürətləndirir.
Başqa nümunələr: "Şəfaverici təsir", "şəfaverici toxunuş", "şəfaverici sözlər", "şəfaverici dua". Bu misallar göstərir ki, "şəfaverici" sözü yalnız fiziki deyil, mənəvi sağalma ilə bağlı hallarda da işlədilə bilər. Söz, həm konkret (mədən suyu kimi), həm də abstrakt (dua kimi) mövzulara aid edilə bilər. Bu, sözün çox yönlü olduğunu və müxtəlif kontekstlərdə effektiv istifadə edilə biləcəyini göstərir.