Şəhvət (ər. شهوة - šahwa) sözü ərəb mənşəli olub, cinsi istək, ehtiras, həvəs, arzu və ya meyli ifadə edir. Lüğətlərdə daha çox cinsi əlaqəyə olan güclü istək kimi təqdim olunsa da, mənası daha genişdir və yalnız cinsi istəklə məhdudlaşmır. Şəhvət, bədənin hər hansı bir istəyə, məsələn, yemək, içki və ya gücə olan intensiv ehtirası da bildirə bilər. Lakin, ədəbiyyatda və gündəlik nitqdə daha çox cinsi mənada işlənir.
Ədəbiyyatımızda şəhvət sözü, çox zaman güclü cinsi həvəs, nəfsani istək, həddindən artıq arzu kimi təsvir edilir. Misal üçün, verilən nümunədə "Toğrulun xanəndələri hökmdarın şəhvət və nəşəsini coşdura biləcək təzə qəzəl və rübailər öyrənirdilər" cümləsində şəhvət sözü, hökmdarın cinsi həvəsini, məmnunluğunu və ya zövqünü artıran sənətin təsirini bildirir. Bu kontekstdə, şəhvət sadəcə cinsi istək deyil, həm də estetik zövq, həzz almaq mənasında işlənir.
Şəhvət sözünün sinonimləri arasında "həvəs", "istək", "arzu", "ehtiras", "meyil", "nəfs", "şehvət", "hərislik" kimi sözlər göstərilə bilər. Ancaq bu sözlərin hamısı şəhvətin bütün mənalarını tam əhatə etmir. Məsələn, "həvəs" daha geniş bir anlayış olub, istənilən şeyə olan həvəsi ifadə edərkən, "şəhvət" daha çox güclü, intensiv və fiziki bir istəyi bildirir.
Müxtəlif kontekstlərdə şəhvət sözünün mənası dəyişə bilər. Məsələn, dini ədəbiyyatda şəhvət çox vaxt pislənilən, qadağan edilən bir hiss kimi təsvir edilir. Əksinə, bədii ədəbiyyatda isə şəhvət insan həyatının təbii bir tərəfi kimi, hətta ilham mənbəyi kimi də göstərilə bilər. Ona görə də, şəhvət sözünün mənasını anlamaq üçün onun istifadə olunduğu konteksti nəzərə almaq vacibdir.