Şən Şövkət: Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən "şan-şövkət" ifadəsinin sinonimi olub, həm də "şanlı və şövkətli" mənasını ifadə edir. "Şən" sözü bu birləşmədə sadəcə "şanlı" mənasında deyil, həm də əzəmət, böyüklük və qüdrət hissini gücləndirmək üçün işlənir. Yəni, "şən şövkət" söz birləşməsi adi "şan-şövkət"dən daha güclü, daha təntənəli və təsirli bir ifadədir. Zənginliyi, qüdrəti, nüfuzunu, şöhrətini vurğulayır.
Bu ifadədə "şən" sözü müasir Azərbaycan dilindəki "şən" (sevincli, əyləncəli) mənasında deyil, köhnə türk dillərindəki "şanlı", "şərəfli", "əzəmətli" mənalarında işlənir. Bu məna köhnə fars və ərəb dillərindəki bənzər sözlərlə əlaqədardır. Beləliklə, "şən şövkət" ifadəsi tarixi-mədəni bir konteksti əks etdirir.
Misal olaraq, M. P. Vaqifin şeirindən götürülmüş "Xubların şahıdır şənü şövkətdə" misrasında "şənü şövkət" xubların şahının böyüklüyünü, nüfuzunu, qüdrətini vurğulayır. Başqa bir misalda olduğu kimi, "Şənü şövkət, ey əmir, səndən artıq kimdə yox" ifadəsində isə əmirin öz dövründə bənzərsiz şöhrət və qüdrətinə işarə edilir. Bu ifadə sadəcə "şanlı və şövkətli" deyil, həm də "misilsiz şöhrət və qüdrətə malik" mənasını verir.
Qısacası, "şən şövkət" ifadəsi, klassik ədəbiyyatımızda şöhrət və qüdrətin ən yüksək səviyyəsini ifadə etmək üçün işlənən təntənəli və təsirli bir ifadədir. Müasir dilin sadə "şan-şövkət" ifadəsindən fərqli olaraq, daha güclü emosional yük daşıyır və ədəbi üslubda istifadə olunur.