Şərbət (ər. شَرْبَت šarbat) – is. Meyvə şirələrindən, bitki ekstraktlarından, ya da sadəcə suya müxtəlif şəkərlər (saxaroza, qlükoza, fruktoza və s.) əlavə edilməklə hazırlanan, ümumiyyətlə şirin və viskoz (qatı) maye içki. Bu içkinin hazırlanmasında əsasən meyvə şirələri (alma, albalı, qarpız, portağal və s.) istifadə olunsa da, müxtəlif bitkilərin ekstraktları, ədviyyatlar, ətirli maddələr və digər komponentlər də əlavə edilərək müxtəlif növ şərbətlər əldə edilir. Şərbətlər yalnız içki kimi deyil, həm də dərmanların dadını yaxşılaşdırmaq, uşaqlar üçün dərmanların qəbulunu asanlaşdırmaq məqsədilə geniş istifadə olunur. Bəzi şərbətlər müalicəvi xüsusiyyətlərə də malikdir. Məsələn, öskürək əleyhinə şərbətlər və s. Qeyd edək ki, şərbətin tərkibi və dadı hazırlanma üsulundan, istifadə olunan komponentlərdən asılı olaraq dəyişir.
Şərbət sözü ərəb mənşəlidir və "içki" mənasını verir. Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir. Lüğətlərdə "sirop" kimi də qeyd olunur, bu termin isə fransız dilindən (sirop) götürülmüşdür. Hər iki termin eyni mənanı ifadə edir, lakin "şərbət" termini Azərbaycan dilində daha çox işlənir və daha geniş məna daşıyır. "Sirop" daha çox dərman şərbətləri üçün istifadə olunur.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
"Yay günündə sərinləyici bir alma şərbəti içmək necə də xoşdur!" – Bu cümlədə şərbət meyvə şirəsindən hazırlanmış bir içki kimi təsvir olunur.
"Öskürək əleyhinə həkim tərəfindən təyin olunmuş şərbəti vaxtında qəbul etmək lazımdır." – Burada şərbət müalicəvi məqsədlə istifadə olunan bir dərman preparatı kimi göstərilir.
"Bayram süfrəsində müxtəlif dadlarda şərbətlər təqdim olundu: qarpız, albalı, limon və s." – Bu cümlə şərbətin çeşidinin çoxluğunu vurğulayır.
"Qəhvə şərbəti səhər yeməyinə əlavə olaraq çox dadlı idi." – Bu nümunə şərbətin müxtəlif komponentlərlə birlikdə istifadəsinə işarə edir.