Şifahi (ər. شفهيّ - šifahiyy) sifəti "yazı ilə deyil, dil ilə; dilcavabı, ağızdan (yazılı əksi)" mənasını verir. Əsasən danışıq yolu ilə ötürülən, yazılı formada qeyd olunmayan informasiya və ya ünsiyyət üçün işlədilir. Sözün kökü olan ərəb dilindəki "şefəh" (شفاه) "dodaq, ağız" mənasını verir və buradan da "ağızdan-ağıza", "sözlə" kimi mənalara doğru inkişaf etmişdir. Beləliklə, şifahi sözü hər hansı bir məlumatın və ya əsərin yazılı deyil, danışıq yolu ilə, ağızdan-ağıza ötürülməsini bildirir.
Şifahi ifadə, yazılı ifadənin əksinə olaraq, daha çox emosiyanı, intonasiyanı, bədən dilini ehtiva edir və bu, mesajın qəbulunda əhəmiyyətli rol oynayır. Yazılı ifadələrə nisbətən daha az formal və daha sərbəst ola bilir. Məsələn, "şifahi imtahan" deyəndə yazılı deyil, sözlü şəkildə aparılan imtahanı nəzərdə tuturuq. "Şifahi nitq" isə yazılı mətnlərdən fərqli olaraq, danışma yolu ilə həyata keçirilən nitqi ifadə edir.
Şifahi sözünün istifadəsi müxtəlif cümlə quruluşlarında mümkündür: "Əlibəy haqqında şifahi və ya yazılı danışıqlar" cümləsində olduğu kimi, "şifahi" sözü "yazılı" sözü ilə zidd olaraq, iki əks anlayışı müqayisə etmək üçün işlənmişdir. Başqa bir nümunə olaraq: "Şifahi ədəbiyyat nümunələri əsr boyu xalq arasında yaşayıb gəlib." cümləsində şifahi ədəbiyyatın yazılı mənbələrə çevrilmədən nəsillər boyu ötürülməsi vurğulanır. "O, şifahi olaraq məlumat verdi" cümləsində isə informasiyanın danışıq yolu ilə verilməsi qeyd edilir. Beləliklə, "şifahi" sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq müəyyən edilir, lakin ümumi əsas yazılı olmayan, danışıq yolu ilə ötürülən informasiya və ya ünsiyyətdir.