Şiv sözü Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində əsasən "ağacın nazik, kiçik budağı, cavan budaq" kimi izah olunur. Lakin bu izahı daha dəqiq və genişləndirmək mümkündür. Şiv, əslində, hələ tam olaraq qalınlaşmamış, incə və çevik, əsasən yeni çıxmış, çox gənc budaq deməkdir. Yəni, yalnız ölçüsünə görə deyil, həm də inkişaf mərhələsinə görə digər budaqlardan fərqlənir. Qalınlaşma prosesi başlamamış, hələ yaşıl və yumşaq olan budaqlar üçün daha çox işlədilir. "Qoca" və ya "qalın" budaqlar üçün "şiv" sözü istifadə olunmur.
Sözün etimologiyasına toxunsaq, "şiv" sözünün kökü türk dillərindəki "şəvək", "şivək" kimi sözlərlə əlaqəli ola bilər. Bu sözlər də incə, nazik, zərif mənasını verir. Beləliklə, "şiv" sözü semantik olaraq "incə budaq" mənasını daha dəqiq ifadə edir.
Misal cümlədəki ("Qonaqlar Gülşənin göstərdiyi şivlərə, tez-tez qoparıb atdığı qönçələrə uzun müddət baxdılar") istifadəyə baxdıqda, "şivlər" sözü ağacın gənc, incə budaqlarını, həmçinin bu budaqlarda olan qönçələrin zərifliyini və kövrəkliyini vurğulayır. Yəni, yalnız budaqların kiçik olması deyil, həm də onların gənc və kövrək olması ön plana çıxarılır.
Ümumiyyətlə, "şiv" sözü poetik və təsviri üslubda daha çox işlənir və ağacın gəncliyini, təravətini və zərifliyini ifadə etmək üçün istifadə olunur. Məlumatlılıq üçün, ədəbiyyatda bu sözün sinonimləri olaraq "zoğ", "fidan", "çəpər" kimi sözlərdən də istifadə oluna bilər, lakin bunların hər birinin özünəməxsus semantik fərqləri vardır.