Şöhrət sözü ərəb mənşəli olub (شُهرة - şuhra), "tanınma", "məşhurluq", "ad-san" mənalarını ifadə edir. Azərbaycan dilinə ərəb dilindən keçmişdir və zamanla dilin tərkib hissəsinə çevrilmişdir. Lüğətlərdə sadəcə "məşhur olma" kimi qısa izahı olsa da, şöhrətin əldə olunma prosesi və mahiyyəti daha mürəkkəbdir.
Şöhrət sadəcə bir anlıq tanınma deyil; o, uzunmüddətli, davamlı və geniş kütlə tərəfindən qəbul edilmiş bir məşhurluqdur. Bu məşhurluq, əksər hallarda, fərdin öz əməyi, zəhməti, istedadı, bacarığı, xüsusilə də yüksək səviyyədə peşəkarlıq və ya ictimai fəaliyyəti sayəsində qazanılır. Bədii əsərlər, elmi kəşflər, idman nailiyyətləri, ictimai fəaliyyət və s. şöhrətin əldə olunmasına səbəb ola bilər. Şöhrət, həmçinin, müsbət keyfiyyətlərin, yüksək əxlaq prinsiplərinin və ya qəhrəmanlıq nümunələrinin nəticəsi ola bilər.
Lakin, şöhrət həmişə müsbət mənada işlənmir. Bəzən, şöhrət, qeyri-etik davranışlar, fırıldaqçılıq və ya digər mənfi əməllər nəticəsində də qazanıla bilər. Belə hallarda, əldə edilən şöhrət müvəqqəti və qara şöhrət kimi qiymətləndirilir. Buna görə də, şöhrətin əldə olunma yolu onun qiymətləndirilməsində mühüm rol oynayır.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Onun ədəbi yaradıcılığı ona böyük şöhrət qazandırdı.
- O, elm aləmində şöhrət tapdı.
- Şöhrəti bütün dünyaya yayıldı.
- Qazandığı şöhrət onun başını döndərdi.
- Bu qəhrəmanlıq ona əbədi şöhrət qazandırdı.
- Qara şöhrəti ilə tanınırdı.
Yekun olaraq, şöhrət sözünün mənası sadəcə "məşhur olmaq"dan daha genişdir və fərdin əməlləri, keyfiyyətləri, nailiyyətləri və ictimai təsirinin nəticəsi olaraq əldə edilən davamlı və geniş tanınma kimi təsvir edilə bilər. Şöhrətin müsbət və ya mənfi olmasının əsas meyarı isə onun əldə olunma yoludur.