Taxt-tac sözü, hakimiyyət və hökmdarlıq rəmzləri olan taxt və tacın birlikdə ifadə olunduğu bir birleşik söz olub, geniş mənada monarxiyanın, ali hakimiyyətin və onun bütün atributlarının simvoludur. Bu birləşmədə "taxt", həm fiziki olaraq hökmdarın oturduğu kürsü, həm də məcazi mənada hakimiyyət yerini, səltənəti bildirir. "Tac" isə hökmdarın başında taxdığı və səltənətinin, şahənşah statusunun simvolu olan baş geyimidir. Beləliklə, "taxt-tac" ifadəsi həm maddi atributları, həm də bu atributların arxasında duran hakimiyyət, səltənət, səltənət gücü və hökmranlıq ideyasını əhatə edir.
Etimoloji baxımdan, "taxt" sözü Fars dilindən (تخت - taxte) gəlmişdir və "yataq", "kürsü", "oturacaq" mənalarını verir. "Tac" sözü isə ərəb mənşəli olub (تاج - tāc) və "baş geyimi", "tacı", "səltənət əlaməti" mənalarına malikdir. Bu iki sözün birləşməsində əsas vurğu hakimiyyətin maddi və məcazi simvollarının birliyindədir.
Cümlədə istifadəsinə misal olaraq: "Hikmət İsfahani çoxdan İran taxt-tacına göz dikmişdir" cümləsini götürək. Bu cümlədə "taxt-tac" ifadəsi İran səltənətinə, hakimiyyətə, şahənşahın mülkünə olan marağı, həsədi və əldə etmək arzusu bildirir. "Taxt-tac" burada sadəcə bir kürsü və baş geyimi deyil, bütöv bir dövlətin hakimiyyət strukturunun, sərvətinin və nüfuzunun məcazi ifadəsidir. Başqa bir nümunə olaraq, "Əsrlər boyu bu taxt-tacı qoruyub saxlamaq üçün mübarizələr aparılmışdır" cümləsində taxt-tac hakimiyyətin və nüfuzun davamlılığı və ona sahib olmaq üçün mübarizələri simvolizə edir.
Qısacası, "taxt-tac" sözü sadəcə iki əşyanın adi bir birləşməsindən ibarət deyil, tarixi, mədəni və siyasi əhəmiyyət daşıyan bir simvol olub, həm maddi həm də məcazi mənaları əhatə edir.