Telefon sözü yunanca "tele" (uzaq) və "phone" (səs) sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmişdir. Əslində, "uzaqdan səs" mənasını verir. Lüğətlərdəki qısa izah, telefonun əsas funksiyasını - uzaq məsafələrə səs ötürməsini vurğulayır. Ancaq bu, telefonun imkanlarını tam əhatə etmir.
Daha dəqiq və geniş bir izah verəcək olursaq, telefon, elektrik siqnallarından istifadə edərək səs dalğalarını kodlayıb, ötürməyə və yenidən kodunu açıb, səsə çevirməyə imkan verən bir rabitə sistemidir. Bu sistem, sadəcə danışığı deyil, müasir telefonlarda məlumat ötürmənin müxtəlif formalarını – mətn mesajları, şəkillər, videolar və s. - da əhatə edir.
Telefonun işlədilməsinə dair nümunələr:
- Danışıq: "Anama telefon etdim və onunla uzun-uzadı danışdım." (Bu cümlədə telefon, danışıq aparmaq üçün istifadə olunan vasitə kimi göstərilir.)
- Zəng: "Telefonumun zəngi səssiz rejimdə idi, ona görə də zəngi eşitmədim." (Burada telefonun zəng funksiyası ön plana çıxır.)
- Mətn mesajı: "Dostuma telefon vasitəsilə bir mesaj göndərdim." (Bu cümlədə telefon, mətn mesajı ötürmək üçün istifadə olunan cihaz kimi göstərilir.)
- İnternet: "Telefon vasitəsilə internetdən istifadə edirəm." (Bu isə telefonun internetə çıxış imkanı vurğulanır.)
- Görüntülü zəng: "Ailəm ilə görüntülü telefon danışığı etdik." (Bu cümlə görüntülü zəng imkanını əhatə edir.)
Beləliklə, "telefon" sözü sadəcə "uzaqdan səs ötürmə" mənasını aşaraq, müasir texnologiyaların inkişafı ilə yanaşı, məlumat ötürmənin müxtəlif üsullarını əhatə edən geniş bir rabitə sistemini ifadə edir.