Teleqram (yun. tele - uzaq, phone - səs, gramma - yazı) termini etimoloji cəhətdən "uzaqdan səs vasitəsilə yazılan məlumat" mənasını verir. Lakin müasir istifadədə, xüsusilə telefonun yayılması ilə "telefon vasitəsilə verilən və qəbul edilərkən yazılan rəsmi məlumat" kimi daha dar mənada başa düşülür. Əvvəllər teleqraf vasitəsilə ötürülən qısa yazılı mesajları da teleqram adlandırılırdı. Müasir texnologiyaların inkişafı ilə teleqram anlayışı dəyişmiş, e-poçt, SMS və digər rəqəmli rabitə vasitələri ilə ötürülən yazılı mesajlarla əvəz olunmuşdur.
Teleqramın əsas xüsusiyyətləri aşağıdakılardır:
- Rəsmi xarakter: Teleqramlar adətən rəsmi məlumatların, məsələn, təcili xəbərlərin, əmr və göstərişlərin, müqavilənin və ya rəsmi sənədin qısa məzmununun ötürülməsi üçün istifadə olunur.
- Qısa və dəqiqlik: Teleqramların həcmi məhduddur və məlumatı qısa və dəqiq şəkildə çatdırmaq vacibdir. Əlavə sözlərdən və ətraflı izahlardan çəkinilir.
- Yazılı format: Teleqram mesajı həm göndərənin, həm də alanın əlində yazılı şəkildə mövcud olur. Bu, mesajın dəqiqliyini və etibarlılığını təmin edir. Əvvəllər xüsusi blanklar istifadə olunurdu, indi isə elektron formatda da mövcuddur.
- Təcili xarakter (əvvəlki dövrlərdə): Teleqraf və telefonun ilk dövrlərində teleqramların əsas üstünlüyü sürətli ötürmə imkanı idi. Bu sürətlilik, təcili xəbərlərin çatdırılması üçün vacib idi.
Teleqramın istifadəsi cümlədə:
- "Direktor ona təcili işlərlə bağlı teleqram göndərdi."
- "Teleqramda qısa və dəqiq şəkildə işin nəticələri haqqında məlumat verildi."
- "O, teleqram vasitəsilə qohumunun vəfatı barədə xəbər aldı."
Qeyd edək ki, müasir dövrdə "teleqram" sözü daha çox tarixi bir termin kimi istifadə olunur və e-poçt, SMS və digər rabitə vasitələri ilə əvəz olunmuşdur. Lakin rəsmiyyətə ehtiyac olan qısa, yazılı məlumat ötürülməsini təsvir etmək üçün hələ də istifadə oluna bilər.