Təb (ər. طَبّ - ṭabb) sözü Azərbaycan dilində əsasən "şeir demək, musiqi yazmaq, mahnı oxumaq həvəsi, meyli; ilham" mənalarında işlənir. Lüğətlərdə verilən bu tərif, sözün əhatə etdiyi məna çalarlarının tamlığını əks etdirmir. Daha dəqiq və geniş izah üçün aşağıdakıları nəzərə almaq lazımdır:
Ərəb dilindən götürülmüş "təb" sözü, əslində, "tabib" (طبيب - ṭabīb) sözünün kökünə, yəni "ṭ-b-b" kökündən əmələ gəlib. "Tabib" həkim mənasını verən zaman, "təb" sözü isə "təbabət" (həkimlik, tibb) mənasını da özündə ehtiva edir. Bu baxımdan, "təb"in "ilham" mənası, yaradıcılıq prosesinin bir növ "xəstəlik" kimi, bədəni və ruhu ələ keçirən güclü bir duyğu kimi qəbul edilməsindən irəli gəlir. Yəni, şeir yazmaq, musiqi bəstələmək kimi yaradıcılıq prosesi həvəs və meyl səviyyəsini aşaraq, insanı tamamilə ələ keçirən, ona nəzarət etməyə imkan verməyən bir vəziyyət kimi təsvir edilir. Bu mənada, "təb" sözü yüksək yaradıcılıq qabiliyyətini, ilhamın coşğunu və həvəslə yanaşı, bu prosesə olan məcburiyyəti də ifadə edir.
Sözün işlənmə nümunələrinə baxaq: "Onun ürəyində böyük bir təb var idi" cümləsində "təb", şairin, musiqiçinin, bəstəkarın daxili dünyasını, yaradıcılıq potensialını və bu potensialı gerçəkləşdirmək istəyini göstərir. "O, təbi ilə şeir yazdı" cümləsində isə "təb" ilhamın təsiri altında, duyğuların coşqusu ilə yazılmış şeir deməkdir. "Təbsiz bir sənətkar düşünülməz" cümləsi isə yaradıcılığın əsas komponentlərindən birinin ilham, həvəs və meylin olduğunu vurğulayır.
Beləliklə, "təb" sözünün mənası sadəcə "həvəs" və "meyl" ilə məhdudlaşdırılmamalıdır. O, daha geniş mənada yaradıcılıq qabiliyyəti, ilham, duyğu coşqusu, hətta bu prosesə olan məcburiyyət və ya tutqunluğu ifadə edən çoxşaxəli bir termindir. Bu mənalar, kontekstdən asılı olaraq, fərqli şəkildə ifadə olunur.