Təbabət (ər. طبّ - təbb) sözü ərəb mənşəli olub, "xəstəliklərin müalicəsi və qarşısının alınması ilə məşğul olan elm sahəsi" mənasını verir. Lüğətlərdə sadəcə "tibb" sinonimi kimi qeyd olunsa da, "təbabət" termini daha geniş kontekstdə işlənir və sadəcə müalicəni deyil, həm də xəstəliklərin öyrənilməsini, diaqnostikasını, profilaktikasını, reabilitasiyasını və ümumiyyətlə insan sağlamlığının qorunması ilə bağlı bütün elmi-təcrübi fəaliyyəti əhatə edir.
Təbabət elmi bir çox ixtisaslaşmış sahələri özündə birləşdirən mürəkkəb bir sistemdir. Bu sahələr arasında terapevtik, cərrahi, pediatriya, ginekologiya, kardiologiya, onkologiya, nevrologiya və s. kimi bir çox ixtisaslar yer alır. Hər bir ixtisas müəyyən bir orqan sisteminin və ya xəstəlik qrupunun öyrənilməsinə və müalicəsinə yönəlib.
Təbabətin inkişafı tarix boyu insan bilik və təcrübəsinin artması ilə sıx bağlıdır. Qədim dövrlərdən başlayaraq müxtəlif mədəniyyətlərdə təbabətin inkişafı özünəməxsus xüsusiyyətlərə malik olub. Müasir dövrdə isə elmi-texniki tərəqqinin təsiri ilə təbabət sürətli inkişaf edir, yeni müalicə üsulları və texnologiyalar tətbiq olunur.
Cümlədə işlənmə nümunələri:
- Müasir təbabət xəstəliklərin diaqnozu və müalicəsində böyük irəliləyişlər əldə edib.
- O, təbabət sahəsində uzun illər çalışmış və çoxlu təcrübə toplamış bir həkimdir.
- Təbabət tarixi insan sivilizasiyasının inkişaf tarixi ilə sıx bağlıdır.
- Bu universitetdə təbabət fakültəsi yüksək səviyyədə təhsil verir.
Beləliklə, "təbabət" termini "tibb"dən daha geniş məna kəsb edir və insan sağlamlığının qorunması və bərpası ilə bağlı bütün elmi və praktik fəaliyyətləri əhatə edən mürəkkəb və çoxşaxəli bir sahəni təmsil edir.