Təharət (ər. طهارة - ṭahāra) sözü ərəb mənşəlidir və əsasən iki əsas mənaya malikdir: fiziki təmizlik və ruhi paklıq. Lüğətlərdə sadəcə "təmizlik, paklıq" kimi tərcümə olunması sözün zəngin mənasını tam əks etdirmir.
Fiziki təmizlik baxımından təharət, bədənin, paltarın və əşyaların cüzi və ya kəbir nəcislərdən təmizlənməsini ifadə edir. İslamda abdest, gusl kimi dini ayinlər fiziki təharətin əsasını təşkil edir. Bu mənada təharət, yalnız görünən çirkdən təmizlənməyi deyil, həm də dini tələblərə uyğun olaraq, xüsusi rituallarla yerinə yetirilən bir prosesdir. Məsələn: "Namaz qılmaq üçün əvvəl təharət almalısan". Bu cümlədə təharət, abdest almaq mənasını verir.
Ruhi paklıq isə daha geniş və mənəvi bir mənaya malikdir. Bu mənada təharət, qəlbin günahlardan, pis əməllərdən və əxlaqsızlıqdan təmiz olması deməkdir. İnsanın əqidəsinin, niyyətinin və əməllərinin Allah qatında pak və təmiz olması, ruhi təharətin əsasını təşkil edir. Bu mənada təharət, daxili bir təmizlik, vicdan rahatlığı və mənəvi kamillik kimi başa düşülə bilər. Məsələn: "Onun qəlbi təharətlə doludur" cümləsində təharət, mənəvi paklıq, saf niyyət və günahsızlığı ifadə edir. Burada fiziki təmizlik deyil, əxlaqi və mənəvi təmizlik ön plana çıxır.
Beləliklə, "təharət" sözünün mənasını tam anlamaq üçün həm onun fiziki, həm də ruhi tərəflərini nəzərə almaq vacibdir. Kontekstdən asılı olaraq, sözün mənası dəqiqləşir. Ərəb dilinin zənginliyi və sözlərin çoxmənalılığını nəzərə alaraq, sadəcə "təmizlik, paklıq" tərcüməsi kifayət etmir. Daha dəqiq ifadə üçün kontekstdən asılı olaraq "fiziki təmizlik", "ruhi paklıq", "dini təmizlik" və ya "mənəvi təmizlik" kimi ifadələrindən istifadə edilməsi daha uyğundur.