Tənqit (ər. tənqid) sözü Azərbaycan dilində əsasən iki mənada işlənir. Köhnə mənası “durğu işarələri”dir (durğu işarələrinin bir növü kimi də qəbul edilə bilər). Bu istifadə ədəbiyyatşünaslıqda və tipoqrafiya ilə bağlı sahələrdə daha çox rast gəlinir. Bu mənada tənqit sözü müasir dil üçün arxaik sayılsa da, ədəbi mətnlərin dilinə xas tarixi bir iz kimi qalmaqdadır. Mətndəki durğu işarələrinin düzgün qoyulması, mətni başa düşməyə və təhlil etməyə kömək edir. Məsələn, vergül, nöqtə, sual işarəsi kimi durğu işarələri mətndə tənqidin köməyi ilə düzgün yerləşdirilir.
Müasir Azərbaycan dilində isə tənqit daha çox bir əsərin, hadisənin, fikrin, baxışın və s.-nin qüsur və üstünlüklərini müəyyən etmək, qiymətləndirmək məqsədilə aparılan obyektiv, tərəfsiz və ya subyektiv, tərəfli təhlil, mühakimə deməkdir. Bu mənada tənqit ədəbiyyatşünaslığın, incəsənətşünaslığın, ictimai elmlərin və digər sahələrin vacib bir tərkib hissəsidir. Tənqid obyektivliyi, dəqiqliyi, əsaslandırılmışlığı ilə seçilməlidir. Lakin subyektiv tənqidlər də mövcuddur. Məsələn, “Bu rəsm əsərinə tənqidi baxışlar müxtəlifdir”, “Filmin tənqidi uğursuz qiymətləndirmələrə səbəb oldu”, “Müəllimin tənqidi şagirdin səhvini düzəltməyə kömək etdi” cümlələrində tənqidin müasir mənası öz əksini tapır.
Qeyd etmək lazımdır ki, hər iki mənada işlənsə də, müasir istifadəsi köhnə mənasını demək olar ki, kölgədə qoymuşdur. “Tənqidi nəzərdən keçirmək” deyimi həm durğu işarələrinin yoxlanılmasını, həm də əsərin ciddi təhlilini ifadə edə bilər, lakin ikinci məna daha çox üstünlük təşkil edir.