Təranə (fars. ترانه - tarāne) sözü Azərbaycan dilində "mahnı", "şərqi" və "nəğmə" mənalarında işlənir. Lüğətlərdə verilən bu mənalar, sözün əsas semantik yükünü əks etdirir, lakin onun istifadə dairəsini tam əhatə etmir. Farsca kökünə əsasən, “təranə” əsasən melodik və ritmik cəhətdən gözəl, eşidilməyə xoş olan bir səs ifadəsini bildirir. Bu səs, həm insan səsi ilə (mahnı, nəğmə) , həm də təbiət səsləri ilə (məsələn, quşların təranəsi) ifadə oluna bilər.
“Təranə” sözü “ahəng” mənasında da işlənə bilsə də, bu mənada “ahəng” sözünün özü daha uyğun və dəqiqdir. Çünki “ahəng” daha geniş mənalı bir sözdür və həm səs ahəngini, həm də ümumi bir uyğunluğu, harmoniyanı ifadə edə bilər. “Təranə” isə əsasən səsə, xüsusilə musiqi və ya oxuma səsinə yönəlib.
Sözün istifadəsinə dair nümunələrə baxdıqda, “quşların təranəsi” ifadəsi onun təbiət səslərinə tətbiqini göstərir. Bu mənada, təranənin müəyyən bir melodik strukturu və ya mənası olmaya da bilər; əsas önəm gözəl və xoş səsə verilir. “Mahnı” və “nəğmə” ilə müqayisədə isə, “təranə” daha çox lirik və duyğusal bir tərəfi önə çəkir. Mahnı və nəğmə daha geniş bir anlayışdır və sözlərin də mənası ilə yanaşı, musiqi formasını da əhatə edə bilər.
Qısaca, "təranə" sözü melodik, xoş səs ifadə edən, əsasən lirik və duyğusal bir tərəfi olan bir musiqi və ya təbiət səsi üçün istifadə olunur. Mahnı və nəğmədən fərqli olaraq, dəqiq bir musiqi formasını bildirmir, əsas diqqət səsin gözəlliyinə yönəlir.