Tərkib sözü ərəb mənşəli olub (تركيب - tərkib), "bir araya gətirmək", "birləşdirmək", "quruluş" mənalarını ehtiva edir. Lüğətlərimizdə əsasən iki əsas mənası qeyd olunur:
1. Komponentlərin, hissələrin, elementlərin bir araya gələrək əmələ gətirdiyi bütöv. Bu mənada "tərkib" müxtəlif şeylərin birgəliyini, bir-birinə bağlılığını, qarışığını ifadə edir. Məsələn, "xəmirin tərkibi", "dərmanın tərkibi", "qida məhsullarının tərkibi", "torpağın tərkibi" kimi ifadələrdə "tərkib" müxtəlif maddələrin və ya elementlərin birlikdə mövcudluğunu, nisbətini bildirir. Bu istifadədə "tərkib" sözü həm keyfiyyət, həm də miqdar baxımından komponentlərin xarakterini göstərir. Yəni, həm hansı elementlərdən ibarət olduğunu, həm də bu elementlərin qarışıqdakı nisbətini müəyyənləşdirir.
2. (Məcazi mənada) Bir əsərin, mətnin, strukturun quruluşu, təşkili. Bu mənada "tərkib" əsərin, mətnin və ya başqa bir strukturun elementlərinin necə birləşdiyini, onların qarşılıqlı əlaqəsini, ümumi təşkilini ifadə edir. Məsələn, "əsərin bədii tərkibi", "mətndəki arqumentlərin tərkibi", "mühazirənin tərkibi", "proqramın tərkibi" kimi ifadələr "tərkib" sözünün bu mənasını əks etdirir. Bu mənada "tərkib" məntiqi ardıcıllıq, təşkilatçılıq, struktur kimi aspektlərə də işarə edir.
Qeyd edək ki, "tərkib" sözü həm konkret, həm də abstrakt anlayışlara aid edilə bilər. Konkret tərkib (məsələn, xəmirin tərkibi) fiziki olaraq mövcud olan komponentlərin birliyini, abstrakt tərkib isə (məsələn, əsərin bədii tərkibi) məntiqi və ya konsepsiyal birliyi təmsil edir. "Tərkib" sözü, eyni zamanda, kimyəvi tərkib, mineral tərkib kimi ixtisaslaşmış sahələrdə də istifadə olunur və bu kontekstlərdə daha da dəqiq mənalar kəsb edir.