Təvəkkül (ər. توكل - təvəkkül) İslam dinində önəmli bir anlayış olub, hər şeyə Allah'a güvənərək, Ondan kömək və rəhmət gözləmək, öz imkanlarını və qüvvələrini sərf etdikdən sonra nəticəni Allah'a təslim etmək deməkdir. Bu, passiv bir təslim olmaq deyil, əksinə, səy və çalışmadan sonra Allaha tam etimad etməyi, qəlbdəki qorxu və narahatlıqlardan azad olmağı, nəticəyə görə həyəcanlanmamağı əhatə edir. Təvəkkül, yalnız Allah'a etimad etməkdən daha geniş bir məna daşıyır; o, Allah'ın qüdrətinə, hikmətinə və rəhmətinə olan sarsılmaz inancı, hər şeydə Onun iradəsini görməyi və hər hərəkətin arxasında bir məqsəd olduğunu qəbul etməyi də əhatə edir.
Təvəkkülün əsas xüsusiyyətlərindən biri də, insanın öz səylərini göstərməsinə baxmayaraq, nəticənin Allaha aid olduğunu bilməsidir. Yəni, insan səy göstərməməli və hər şeyi yalnız Allaha buraxmamalıdır; əksinə, özünün etməli olduğu işləri etdikdən sonra, Allaha təvəkkül etməlidir. Bu, həm də insanın taleyinə məhəl qoymadan, həyatının məsuliyyətini öz üzərinə götürməsi və hərəkətlərinin fəsadlarından narahat olmadan, Allah'ın rəhmətinə arxalanması deməkdir.
Misal üçün, "Usta Zeynal üçün yaşayışın mənası bir təvəkküldən ibarətdir" cümləsində, Usta Zeynalın həyat fəlsəfəsinin Allah'a olan sarsılmaz inancına və Ona təvəkkülünə əsaslandığı vurğulanır. Bu, onun həyatının çətinliklərinə və qarşılaşdığı problemlərə baxmayaraq, Allah'a olan etimadını və Ona güvənərək həyatını davam etdirdiyini göstərir.
Təvəkkül anlayışı, fərqli kontekstlərdə müxtəlif şəkildə işlənə bilər. Məsələn, bir insanın işində, ailəsində və ya sağlamlığında çətinliklərlə qarşılaşdıqda, Allah'a təvəkkül etməsi, ümidini itirməməsi və sabit qalması mənasında istifadə oluna bilər. Digər bir halda isə, təvəkkül, həddindən artıq passivlik və məsuliyyətdən yayınma kimi qəbul edilə bilməz. Çünki təvəkkül, səy və çalışmadan sonra gələn bir haldır.