Til sözü Azərbaycan dilində əsasən "kənar", "qıraq", "uç", "kenar" mənalarında işlənir. Lüğətlərdə sadəcə "kənar, qıraq" mənası verilmiş olsa da, istifadə sahəsinə görə mənası bir qədər də genişlənir və nüanslar əldə edir. Bu mənaların bir-birindən fərqləndirilməsi kontekstdən asılıdır.
Birinci əsas mənası, fiziki bir səthin kənarı, qırağıdır. Məsələn, "yolun tili" ifadəsində "til" yolun kənarını, həddini bildirir. Bu, həmçinin bir sahənin, ərazinin, meşənin və s. kənarını da ifadə edə bilər. Misal üçün, "çəmənliyin tili" ifadəsi çəmənliyin kənar hissəsini göstərir.
İkinci bir mənası isə, metaforik mənada bir şeyin həddini, limitini, son nöqtəsini göstərməsidir. Məsələn, "səbrinin tili" ifadəsində səbrin son həddini ifadə edir. Bu mənada "til" bir növ "limit", "hədd" mənalarına yaxındır.
Üçüncü bir mənası isə daha az işlənsə də, bir şeyin çıxıntılı, uzanmış hissəsini bildirə bilər. Bu mənada "til" daha çox "burun", "çıxıntı" kimi sözlərlə sinonimdir.
S.Rəhimovun "İndi Şamo gah cığırla… və gah da cığırın tili ilə gedirdi" misalında isə "til" cığırın kənarı, dar və az istifadə olunan hissəsini ifadə edir. Bu mənada "til" daha çox "kənar", "qıraq", "ətraf" mənalarına yaxınlaşır.
Etimalogiyasına gəldikdə isə, "til" sözünün türk dillərində geniş yayılmış bir kökdən gəldiyi düşünülür. Bu kök "kənar", "qıraq" mənalarını ifadə edən köklərlə əlaqələndirilə bilər.